زودا كه بر بينىاش داغ نهيم [و رسوايش كنيم]. (16) ما آنان را همان گونه كه باغداران را آزموديم، مورد آزمايش قرار داديم، آن گاه كه سوگند خوردند كه صبح برخيزند و [ميوه] آن [باغ] را حتماً بچينند. (17) و [لى] «ان شاء اللَّه» نگفتند. (18) پس در حالى كه آنان غنوده بودند، بلايى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش درآمد. (19) و [باغ،] آفت زده [و زمين باير] گرديد. (20) پس [باغداران] بامدادان يكديگر را صدا زدند، (21) كه: «اگر ميوه مىچينيد، بامدادان به سوى كشت خويش رويد.» (22) پس به راه افتادند و آهسته به هم مىگفتند (23) «كه: امروز نبايد در باغ بينوايى بر شما درآيد.» (24) و صبحگاهان در حالى كه خود را بر منع [بينوايان] توانا مىديدند، رفتند. (25) و چون [باغ] را ديدند، گفتند: «قطعاً ما راه گم كردهايم. (26) [نه!] بلكه ما محروميم.» (27) خردمندترينشان گفت: «آيا به شما نگفتم: چرا خدا را به پاكى نمىستاييد؟» (28) گفتند: «پروردگارا، تو را به پاكى مىستاييم، ما واقعاً ستمگر بوديم.» (29) پس بعضىشان رو به بعضى ديگر آوردند و همديگر را به نكوهش گرفتند. (30) گفتند: «اى واى بر ما كه سركش بودهايم! (31) اميد است كه پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد، زيرا ما به پروردگارمان مشتاقيم. (32) عذاب [دنيا] چنين است، و عذاب آخرت، اگر مىدانستند قطعاً بزرگتر خواهد بود. (33) براى پرهيزگاران، نزد پروردگارشان باغستانهاى پرناز و نعمت است. (34) پس آيا فرمانبرداران را چون بدكاران قرار خواهيم داد؟ (35) شما را چه شده؟ چگونه داورى مىكنيد؟ (36) يا شما را كتابى هست كه در آن فرا مىگيريد، (37) كه هر چه را برمىگزينيد، براى شما در آن خواهد بود؟ (38) يا اينكه شما تا روز قيامت [از ما] سوگندهايى رسا گرفتهايد كه هر چه دلتان خواست حكم كنيد؟ (39) از آنان بپرس: كدامشان ضامن اين [ادّعا] يند؟ (40) يا شريكانى دارند؟ پس اگر راست مىگويند شريكانشان را بياورند. (41) روزى كه كار، زار [و رهايى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانايى نيابند. (42)