81- سورة التكوير به نام خداوند رحمتگر مهربان آن گاه كه خورشيد به هم درپيچد، (1) و آن گه كه ستارگان همى تيره شوند، (2) و آن گاه كه كوهها به رفتار آيند. (3) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (4) و آن گه كه وحوش را همى گرد آرند، (5) درياها آن گه كه جوشان گردند، (6) و آن گاه كه جانها به هم درپيوندند، (7) پرسند چو زان دخترك زنده بهگور: (8) به كدامين گناه كشته شده است؟ (9) و آن گاه كه نامهها ز هم بگشايند، (10) و آن گاه كه آسمان زجا كنده شود، (11) و آن گه كه جحيم را برافروزانند، (12) و آن گه كه بهشت را فرا پيش آرند، (13) هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (14) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (15) [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند، (16) سوگند به شب چو پشت گرداند، (17) سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (18) كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است. (19) نيرومند [كه] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (20) در آنجا [هم] مُطاع [و هم] امين است. (21) و رفيق شما مجنون نيست؛ (22) و قطعاً آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده. (23) و او در امر غيب بخيل نيست. (24) و [قرآن] نيست سخن ديوِ رجيم. (25) پس به كجا مىرويد؟ (26) اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (27) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رَوَد. (28) و تا خدا، پروردگار جهانيان، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (29)