نه چنين است [كه مىپندارند]، كه كارنامه بدكاران در «سجّين» است. (7) و تو چه دانى كه «سجّين» چيست؟ (8) كتابى است نوشته شده. (9) واى بر تكذيبكنندگان در آن هنگام: (10) آنان كه روز جزا را دروغ مىپندارند. (11) و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمىگيرد. (12) [همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: « [اينها] افسانههاى پيشينيان است.» (13) نه چنين است، بلكه آنچه مرتكب مىشدند زنگار بر دلهايشان بسته است. (14) زهى پندار، كه آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند. (15) آن گاه به يقين، آنان به جهنّم درآيند. (16) سپس [به ايشان] گفته خواهد شد: «اين همان است كه آن را به دروغ مىگرفتيد.» (17) نه چنين است، در حقيقت، كتاب نيكان در «علّيّون» است. (18) و تو چه دانى كه «علّيّون» چيست؟ (19) كتابى است نوشته شده. (20) مقرّبان آن را مشاهده خواهند كرد. (21) براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود. (22) بر تختها [نشسته] مىنگرند. (23) از چهرههايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىيابى. (24) از بادهاى مُهرشده نوشانيده شوند. (25) [بادهاى كه] مُهر آن، مُشك است، و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند. (26) و تركيبش از [چشمه] «تسنيم» است: (27) چشمهاى كه مقرّبان [خدا] از آن نوشند. (28) [آرى، در دنيا] كسانى كه گناه مىكردند، آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مىگرفتند. (29) و چون بر ايشان مىگذشتند، اشاره چشم و ابرو با هم ردّ و بدل مىكردند. (30) و هنگامى كه نزد خانواده [هاى] خود بازمىگشتند، به شوخطبعى مىپرداختند. (31) و چون مؤمنان را مىديدند، مىگفتند: «اينها [جماعتى] گمراهند.» (32) و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار] شان فرستاده نشده بودند. (33) و [لى] امروز، مؤمنانند كه بر كافران خنده مىزنند. (34)