91- سورة الشمس به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به خورشيد و تابندگىاش، (1) سوگند به مَه چون پى [خورشيد] رَوَد. (2) سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند، (3) سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، (4) سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت، (5) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد، (6) سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد؛ (7) سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد، (8) كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد، (9) و هر كه آلودهاش ساخت، قطعاً درباخت. (10) [قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند. (11) آن گاه كه شقىترينشان بر [پا] خاست. (12) پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد]». (13) و [لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد. (14) و از پيامدِ كار خويش، بيمى به خود راه نداد. (15) 92- سورة الليل به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به شب چون پرده افكند، (1) سوگند به روز چون جلوهگرى آغازد، (2) و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد، (3) كه همانا تلاش شما پراكنده است. (4) امّا آنكه [حقّ خدا را] داد و پروا داشت، (5) و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد، (6) بزودى راهِ آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت. (7) و امّا آنكه بخل ورزيد و خود را بىنياز ديد، (8) و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت، (9) بزودى راهِ دشوارى به او خواهيم نمود. (10) و چون هلاك شد، [ديگر] مالِ او به كارش نمىآيد. (11) همانا هدايت بر ماست. (12) و در حقيقت، دنيا و آخرت از آنِ ماست. (13) پس شما را به آتشى كه زبانه مىكشد هشدار دادم. (14)