نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 102
خدا هرگز دوست ندارد كسى با گفتار خود بديهاى (مردم) را بر زبان آورد مگر درباره كسى كه از ناحيه وى مورد ظلم و ستم قرار گرفته باشد و خدا شنواى داناست. (148) اگر خوبىها را آشكار كنيد و يا پنهان داريد و يا از بديها (ى مردم) گذشت كنيد (مجاز هستيد) البته خدا با گذشت و تواناست (149) كسانى كه خدا و پيامبران او را تكذيب ميكنند و مىخواهند ميان خدا و پيامبرانش جدايى اندازند و مىگويند: ما به بعضى ايمان داريم و بعضى را انكار ميكنيم و مىخواهند در ميان اين دو، راهى براى خود انتخاب كنند. (150) آنها كافران واقعى هستند و براى كافران بدترين عذاب آماده كردهايم. (151) ولى كسانى كه ايمان بخدا و پيامبر او آوردهاند و ميان هيچيك از آنان فرقى نمىگذارند، اجر و ثواب آنها را خواهيم داد. خدا همواره آمرزنده مهربان است. (152) اهل كتاب از تو درخواست ميكنند: كتابى از آسمان براى آنها بياورى (و نياكان) آنها از موسى بزرگتر از آن را درخواست كردند و گفتند: خدا را آشكارا به ما نشان بده. و بكيفر اين ظلم، صاعقهاى آنها را فرا گرفت. سپس گوسالهاى را پس از آن همه دلايل روشن كه براى آنها آمده بود به معبودى گرفتند. ولى ما آنها را مورد عفو و بخشش قرار داديم و به موسى حجتى آشكار عطا كرديم. (153) و (كوه) طور را بر فراز آنها برافراشتيم و از آنها تعهد گرفتيم كه (بعنوان توبه) از درب (بيت المقدس) با خشوع و فروتنى درآئيد و به آنها گفتيم: كه روزهاى شنبه (دست از كار بكشيد و) از حدود مقررات خدا تجاوز نكنيد و از آنها (در برابر همه اينها) تعهدى محكم گرفتيم. (154)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 102