و باز از شما تعهد گرفتيم كه خون همديگر را نريزيد و يكديگر را از شهر و ديار خويش بيرون نكنيد. آن گاه شما (بر اين حقيقت) اقرار كرديد و بر آن گواه بوديد. (84) (ولى با اينحال) خون يكديگر را مىريزيد و گروهى را از شهر و ديار خود بيرون مىكنيد و در ظلم و تجاوز بر آنان يكديگر را يارى مىنمائيد و چون آنها را به اسيرى نزد شما ميآورند با اخذ مبلغى، آزادشان مىسازيد در صورتى كه حق بيرون كردن آنها را نداشتيد و اين عمل براى شما حرام بود. آيا بخشى از كتاب خدا را مىپذيريد و بخش ديگر را انكار مىكنيد؟ هر كسى چنين عمل كند، جز ذلت دنيا و عذاب شديد آخرت چيزى عايدش نخواهد بود و خدا از اعمال شما غافل نيست. (85) آنان كه در زندگى، دنيا را بر آخرت ترجيح دادهاند، عذاب آنان هرگز تخفيف نيافته و مورد كمك و يارى قرار نخواهند گرفت. (86) ما به موسى كتاب داديم و بعد از او پيامبرانى را يكى پس از ديگرى فرستاديم و به عيسى بن مريم معجزات و برهان قاطع عطا كرديم [1] و او را بوسيله روح القدس نيرو بخشيديم. آيا هر وقت اين پيامبران، بدلخواه شما سخن نگويند، تكبر مىورزيد و عدهاى از آنان را تكذيب و عده ديگر را بقتل مىرسانيد؟. (87) يهوديان گفتند: كه دلهاى ما داراى پوششى است (و گفتار تو را نمىفهميم. ولى چنان نيست كه مىگويند) خدا آنها را بكيفر كفرشان لعنت كرده (و از رحمت خود دور ساخته است و بهمين دليل نمىفهمند) و كمتر ايمان مىآورند. (88) [1]- رسالت عيسى (ع) (621) سال قبل از هجرت رسول اكرم (ص) بود.