نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 166
اما وقتى كه نيكى به آنها مىرسيد، مىگفتند: اين بخاطر (لياقت و كاردانى) خود ما است. ولى موقعى كه بدى به آنها مىرسيد، به شومى و بد قدمى موسى و همراهانش نسبت مىدادند. آگاه باش سر منشأ تمام اين بد شومى آنها نزد خداست. (و خدا آنها را بخاطر اعمال گناه آميزشان كيفر مىدهد) اما اكثر آنها نمىدانند. (131) فرعونيان گفتند، هر گونه معجزهاى براى ما بياورى تا بوسيله آن ما را جادو كنى، ما به تو ايمان نخواهيم آورد. (132) سپس (بلاها را يكى پس از ديگرى براى آنها فرستاديم) طوفان و ملخ و آفت نباتات و قورباغه و خون را كه نشانههايى جدا از هم بودند بر آنان فرستاديم ولى آنها (متنبه نشده و) و تكبر و غرور ورزيدند، زيرا جماعتى مجرم و گناهكار بودند (و بگناه كردن عادت داشتند). (133) هنگامى كه بلا بر آنها آمد، گفتند؛ يا موسى درباره ما از پروردگارت بخواه، بعهدى كه با تو كرده وفا كند. اگر اين بلاها را از ما بردارد، آن گاه به تو ايمان خواهيم آورد و بنى اسرائيل را (كه بردگان ما هستند) همراه تو خواهيم فرستاد. (134) اما هنگامى كه بليات را از آنها برداشتيم و مهلتى كه بر آنان داده بوديم (كه ايمان بياورند) به سر آمد، عهد و پيمان خود را شكستند. (135) سرانجام از آنان انتقام گرفتيم و آنها را در دريا غرق كرديم زيرا آيات ما را تكذيب كردند و از آخر و عاقبت آن غافل بودند. (136) مشرق و مغرب آن سرزمين پر بركت را بقوم مستضعف واگذار كرديم و وعده نيك پروردگارت بر بنى اسرائيل بخاطر صبر و پايدارى كه از خود نشان دادند، تحقق يافت و هر چه فرعون و قوم او ساخته بودند و آنچه برافراشته بودند، همه را سرنگون ساختيم. (137)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 166