نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 207
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، (نخست) با كافرانى كه به شما نزديكترند، پيكار كنيد و بايد در شما شدت عمل بيشترى بيابند و بدانيد كه خدا همواره با پرهيزكاران است. (123) و چون سورهاى نازل شد، اشخاصى بودند كه مىگفتند: اين سوره به ايمان كدام يك از شما افزود؟ ولى كسانى كه ايمان آوردهاند به ايمانشان بيفزود و بسيار خوشحال شدند. (124) و اما كسانى كه قلبشان مريض بود به شك و نفاقشان بيفزود و مردند در حالى كه كافر بودند. (125) آيا نمىبينيد كه آنها سالى يكى دو بار (با اتفاقات گوناگون) مورد آزمايش قرار ميگيرند؟ با اينهمه از اعمال زشت خود پشيمان نمىشوند و خدا را ياد نميكنند (نه پوزش مىطلبند و نه متنبه ميشوند). (126) و هر گاه سورهاى نازل شود، بعضى از آنها به بعض ديگر نگاه كرده و ميگويند آيا (موقع آمدن) كسى شما را ديد؟ (و اگر نديدهاند برخيزيد و برويم) آن گاه از ايمان آوردن منصرف ميشوند و خدا قلبشان را از ايمان آوردن برميگرداند زيرا آنان جماعتى هستند كه نمىخواهند بفهمند. (127) در حقيقت پيامبرى از ميان شما براى هدايت شما آمد. براى او بسيار سخت و گرانست كه شما گرفتار فقر و پريشانى شويد و به نجات و هدايت شما بسيار حريص و مشتاق و به مؤمنين رئوف و مهربانست. (128) و اگر نافرمانى كنند بگو، خدا مرا كافيست. جز او هيچ معبودى نيست. من به او توكل كردهام و او پروردگار عرش عظيم است. (129)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 207