به كسانى كه در راه خدا كشته مىشوند، هرگز نگوئيد كه آنها مردهاند، بلكه آنان زندهاند و لكن شما نمىدانيد [1] (154) بطور حتم ما همه شما را با امورى از قبيل: ترس و گرسنگى، نقصان مالى و جانى و كمبود محصول مورد آزمايش قرار ميدهيم و بصبر كنندگان مژده بهشت بده. (155) (صابران) كسانى هستند كه چون به معصيتى گرفتار آيند، مىگويند: ما از آن خدا هستيم و بازگشت همه ما بسوى اوست. (156) درود و رحمت پروردگارشان بر آنان باد و آنان هدايت يافتهاند. (157) صفا و مروه از شعائر خداست. هر كس حج خانه خدا كند و يا حج عمره انجام دهد، طواف و سعى در ميان آن دو كوه بر آنان رواست و هر كس اعمال نيك و مستحبّ (غير واجب) انجام دهد، خدا همواره قدرشناس و داناست. (158) آنان (علماى يهود) كه دلايل روشن و نشانههاى هدايت ما را كه فرستادهايم و در كتاب نيز براى مردم بيان كرديم، كتمان مىكنند، خدا براى آنان لعنت مىفرستد و همه لعنت كنندگان نيز آنها را لعنت ميكنند. (159) مگر اينكه توبه كنند و (اعمال خود را) اصلاح نمايند و آنچه را كه مكتوم داشتهاند، آشكار سازند. البته توبه آنها را مىپذيرم زيرا كه من توبهپذير و مهربانم. (160) كسانى كه كافر شدند و در حال كفر از دنيا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست. (161) و هميشه در آن لعنت باقى مىمانند و هيچگونه تخفيفى در عذاب آنان داده نشده و مهلتى نيز نخواهند يافت. (162) خداى شما خداى يكتاست. هيچ معبودى جز او نيست. بخشاينده مهربانست. (163) [1]- آيه مذكور درباره شهداى جنگ بدر نازل شده كه نخستين جنگ مسلمانان با مشركين عرب و قوم قريش بود و بيارى خدا مسلمين بر كفر پيشگان پيروز شدند.