نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 266
لوط گفت: من دخترانم را به عقد شما در ميآورم اگر مىخواهيد. (71) (يا پيامبر) بجان تو سوگند، كه آنها در مستى و شهوت خود، سخت سرگشته و متحير بودند. (72) قوم لوط هنگام طلوع خورشيد بصيحه مرگبار آسمانى هلاك شدند. (73) و شهر و ديار آنها را زير و رو كرديم و بر آنها سنگريزههاى آتشزا بارانديم. (74) مسلما در آن نشانههايى است براى عبرت گيرندگان. (75) همانا (ويرانههاى) شهر (سدوم) بر سر راه مردم است. (76) و در آن نشانههائيست براى مردم با ايمان. (77) و اهالى شهر (ايكه) نيز از ستمكاران بودند. (78) ما از آنان بسختى انتقام كشيديم و آثار اين دو شهر بر سر دو راهى آشكار باقيست. (79) و اهل حجر نيز فرستادگان ما را تكذيب كردند. (80) ما آيات خود را براى آنان فرستاديم، ولى آنها از آن آيات سرپيچى كردند. (81) و در كوهها خانههايى از سنگ ميساختند تا از خطر ايمن باشند. (82) اهل حجر سحرگاهان بصيحه مرگبار آسمانى هلاك شدند. (83) و آنچه ساخته و پرداخته بودند، آنها را از عذاب خدا ايمن نساخت. (84) ما آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست جز بحق نيافريديم. البته ساعت قيامت خواهد رسيد. بنا بر اين يا پيامبر از تقصيرات آنها بنحو نيكو درگذر. (85) و بدان كه پروردگار تو آفريننده دانا است. (86) (يا پيامبر) ما بر تو هفت آيه دو تايى (سوره الحمد و نماز) قرآن عظيم الشأن را عطا كرديم. (87) از مال و ثروت دنيا كه جمعى از مردم كفر پيشه را بهرهمند ساختيم، چشم بپوش و بر مال و ثروت آنها حسرت مخور و آرزو مكن. بال و پر خود را بر مؤمنين باز گشاى (و بر آنها خوشرو و تازه رو باش). (88) و بگو، من فقط آگاه كننده و اخطار دهنده آشكارم. (89) بدانسان كه بر تقسيم كنندگان آن، عذاب نازل كرديم. (90)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 266