نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 291
مگر رحمت پروردگارت كه فضل و بخشش او به تو بسيار عظيم است. (87) بگو، اگر انسانها و جنيان همه جمع شوند و بخواهند نظير اين قرآن را بياورند، هرگز نمىتوانند نظير آن را بياورند، هر چند بهمديگر كمك كنند. (88) ما، در اين قرآن براى تفهيم مردم از هر گونه مثلى آورديم ولى اكثر مردم جز ناسپاسى نخواستند. (89) و گفتند. ما هرگز به تو ايمان نمىآوريم تا اينكه از زمين براى ما چشمه پر آبى بيرون آورى. (90) يا اينكه تو را باغى از خرما و انگور باشد (در اطراف مكه بعلت وجود سنگ زياد ايجاد باغ مقدور نبود) كه در ميان آن باغ نهرهاى آب جارى گردند. (91) يا قطعهاى از آسمان چنان كه خودت مىگويى بر سر ما فرو افكنى، يا خدا و فرشتگانش را روبروى ما بياورى (92) يا اينكه كاخى از طلا داشته باشى، يا به آسمان صعود كنى و ما تنها صعود تو را به آسمان قبول نداريم مگر آنكه كتابى از آسمان براى ما بياورى تا آن را بخوانيم. به آنان بگو، پروردگارت پاك و منزه است آيا غير از اينست كه منهم (مثل شما) بشرم و فرستاده پروردگار؟ (93) هنگامى كه قرآن براى هدايت مردم آمد هيچ چيز مانع ايمان آوردن آنها نشد جز اينكه گفتند: آيا خدا انسانى را به رسالت فرستاده است؟ (94) بگو، اگر فرشتگانى در روى زمين ساكن بودند، هر آينه فرشتهاى (همنوع آنها) از آسمان به رسالت بر آنان ميفرستاديم. (95) ميان من و شما تنها گواهى خدا كافيست. مسلما او بر اعمال همه بندگانش آگاه و بيناست. (96)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 291