نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 292
خدا هر كه را هدايت كند، وى هدايت شده است و هر كه را در گمراهى رها سازد، براى او غير از خدا دوست و پشتيبانى نخواهى يافت. روز قيامت آنها را بر رويشان در حالى كه كور و لال و كر باشند محشور ميسازيم. جاى آنان دوزخ است. هر گاه آتش آن فروكش كند. ما آتش آن را افزايش مىدهيم. (97) اين جزاى آنهاست براى اينكه به آيات ما كفر ورزيدند و گفتند: آيا ما وقتى استخوانى پوسيده شديم، دوباره زنده خواهيم شد؟ (98) آيا توجه نكردند خدايى كه آسمانها و زمين را آفريد، قادر است كه نظير آنها را بيافريند و بر آنها اجل و مدت معينى قرار دهد كه ترديدى در آن نيست. با اينحال ستمكاران جز ناسپاسى نخواستند. (99) به آنان بگو، اگر شما خزائن رحمت پروردگارم را صاحب بوديد، باز هم از ترس فقر و تنگدستى از بخشش و انفاق خوددارى ميكرديد و انسان همواره بخيل و حسود است. (100) و ما به موسى نه آيت روشن عطا كرديم. اين را از بنى اسرائيل بپرس كه موسى بر آنان آمد. فرعون گفت: يا موسى، در واقع من تو را مسحور مىپندارم. (101) موسى گفت: تو خود با بصيرت كامل ميدانى كه اين آيات و معجزات را خدايى جز پروردگار آسمانها و زمين نفرستاده است. اى فرعون، حقيقتا من تو را از بين رفته مىبينم. (102) فرعون خواست آنها را از سرزمين مصر بيرون كند و ما او و همه كسانى را كه با او بودند غرق كرديم. (103) و بعد از آن بنى اسرائيل را گفتيم كه در آن سرزمين ساكن شويد و هنگامى كه وعده آخرت فرا رسيد، همه شما را مبعوث خواهيم ساخت. (104)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 292