ترجمه قرآن - كاويانپور، احمد - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 293

ما قرآن را بحق نازل كرديم و آن بحق نازل شده است و ما تو را فقط بشارت دهنده و اخطار كننده به مردم فرستاديم. (105)
و ما قرآن را آيه به آيه فرستاديم تا آن را با تأنى و تأمل بر مردم تلاوت كنى و ما قرآن را با فر و شكوه نازل كرديم. (106)
(يا پيامبر، به مشركان) بگو، اگر شما به قرآن ايمان بياوريد يا نياوريد (مهم نيست) همانا كسانى كه قبلا بر آنان علم و دانش عطا شده است، وقتى قرآن بر آنان قرائت شود، سجده‌كنان بر روى مى‌افتند. (107)
و ميگويند پروردگار ما منزه است (هرگز خلف وعده نميكند) وعده پروردگار ما قطعا واقع خواهد شد. (108)
و گريه‌كنان بر روى مى‌افتند و بر تواضع و فروتنى آنان مى‌افزايد. (109)
بگو، خدا را بنام اللَّه يا رحمن بخوانيد. هر كدام را بخوانيد نيكوست و اسامى نيكو مخصوص خداست و نماز را با صداى بلند يا خيلى آهسته مخوان و ميان اين دو راهى معتدل برگزين. (110)
و بگو، حمد و سپاس مخصوص خدايى است كه فرزندى نگرفته است و در ملك فرمانروايى او را شريكى نيست و هرگز نيازى به دوست و كمك ندارد كه او را از رنج و زحمت رهايى بخشد و خدا را بدانسان كه شايسته بزرگى و عظمت اوست، بزرگ بدار (و او را تكبير بگوى- تكبير گفتن كامل). (111)
سوره- 18- كهف‌
110- آيه جزء- 15- مكى 1579- كلمه سال- 11- بعثت 6660- حرف‌
بنام خداى بخشنده مهربان‌
حمد و سپاس مخصوص خدايى است كه قرآن را به بنده خود نازل كرد و در آن هيچ گونه كژى و نارسايى قرار نداد. (1)
كتابى است كه احكام آن در نهايت محكمى است تا بيدادگران را بعذابى سخت از جانب او بيم دهد و مؤمنان را كه اعمال نيك انجام دهند؟، بشارت دهد كه پاداش خوب براى آنهاست. (2)
و در آن هميشگى خواهند بود. (3)
بترساند كسانى را كه گفتند: خدا براى خود فرزندى گرفته است. (4)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 293

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست