نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 297
با كسانى كه صبح و شام پروردگارشان را ميخوانند و خشنودى او را ميطلبند، معاشرت كن. زينهار چشم خود را از آنان (بسوى ثروتمندان) منحرف مگردان در حالى كه خواهان تجملات و آسايش زندگى دنيا باشى و هرگز از كسى كه قلب او را از ياد خدا غافل كردهايم و او تابع خواهش نفس خود شده و تبهكار است، پيروى مكن. (28) بگو، قرآن از جانب پروردگار شماست. هر كه ميخواهد ايمان بياورد و هر كه ميخواهد منكر آن شود. البته ما براى ستمكاران آتشى آماده كردهايم كه همچون سرا پردهاى آنان را احاطه خواهد كرد و اگر فرياد رسى بخواهند، با آبى جوشان همچون مس گداخته بفريادشان ميرسند بطورى كه (گوشت و پوست) صورتشان را بسوزاند. نوشيدنى بسيار بد و منزلگاه بدترى در انتظار آنهاست. (29) البته كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، ما هم پاداش كسى را كه نيكوكار باشد، ضايع نخواهيم ساخت. (30) همانها هستند كه بهشتهاى جاويدان براى آنهاست و در آن بهشتها نهرها جاريست و به دستبندهاى زرين مزين ميشوند و از لباسهاى حرير نازك و ضخيم و سبز رنگ مىپوشند و روى تختها نشسته و تكيه ميدهند. پاداش آخرت بهتر و آسايشگاه آنان نيكوتر است. (31) (يا پيامبر) براى آنان داستان دو نفر مرد (با ايمان و بىايمان) را مثل بزن. كه يكى را دو قطعه باغ انگور كه اطراف آن را درختان خرما پوشانده بود، داديم و ميان آن دو باغ كشتزارى قرار داديم. (32) آن باغات، محصولات خود را بموقع بى كم و كاست ميدادند و ما نهرى ميان آنها جارى ساختيم. (33) صاحب باغ داراى ثروت و فرزندان متعدد بود. روزى ضمن صحبت بدوستش گفت: من از لحاظ مال و ثروت از تو بيشتر دارم و از نظر افراد هم از تو برترم. (34)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 297