نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 296
و بدينسان مردم را از حال آنان با خبر كرديم تا بدانند: وعده خدا (زنده كردن مردگان) بر حق است و بدانند كه وقوع قيامت حتمى است و هيچ شك و ترديدى در آن نيست. آن گاه (اهالى شهر) ميان خودشان در اتخاذ تصميم اختلاف پيدا كردند. گروهى گفتند: (بعنوان ياد بود) بنائى براى آنها بسازيد، پروردگارشان بكار آنها داناتر است. (بزرگان آنها) كسانى كه بر امور آنها تسلط داشتند گفتند: ما براى آنان مسجدى خواهيم ساخت. (21) گروهى (يهوديان) خواهند گفت، اصحاب كهف سه نفر بودند و چهارمى سگشان بود و گروهى ديگر (مسيحيان) از روى بىاطلاعى ميگويند، آنها پنج نفر بودند و ششمى سگشان بود و گروهى نيز (مسلمانان) ميگويند: آنها هفت نفر بودند و هشتمى سگشان بود. بگو، پروردگار من بعده آنها دانا و آگاهتر از شماست و عدّه آنها را جز گروه اندكى از مردم نميدانند و درباره اصحاب كهف با آنان زياد بحث مكن. (22) يا پيامبر، هيچگاه نگو كه فردا چنين و چنان خواهم كرد. (23) مگر به ان شاء اللَّه و بخواست خدا و هنگامى كه فراموش كردى، پروردگارت را ياد كن و بگو، اميد است پروردگارم مرا بحقايق بهتر از اين هدايت فرمايد. (24) اصحاب كهف سيصد و نه سال (قمرى برابر با سيصد سال شمسى) در غارشان ماندند. (25) بگو، مدت توقف آنها را خدا بهتر ميداند. اسرار غيب آسمانها و زمين مخصوص اوست. آگاهتر و شنواتر خداست و براى مردم جز او يار و ياورى نيست و هيچ فردى را در احكام و فرامين خود شريك قرار نميدهد. (26) (يا پيامبر) آنچه از كتاب پروردگارت به تو وحى شده براى آنان بخوان. كلمات خدا را هيچكس تغيير نتواند داد. جز درگاه او هرگز پناهى نخواهى يافت. (27)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 296