نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 295
آن گاه اصحاب كهف با يكديگر گفتند، چون شما از مشركان و معبودان آنها كه مىپرستند، دورى كرديد لذا بايد بغار رفته و پنهان بشويد تا پروردگارتان از رحمت خود عنايتى بر شما بفرمايد و در كارتان گشايش فراهم آورد. (16) (در آن غار) گردش آفتاب را چنان مشاهده ميكنى كه هنگام طلوع به سمت راست غار و هنگام غروب به سمت چپ غار مىتابد و آنها در وسط غار (رو بجنوب) قرار گرفتهاند (و آسيبى از حرارت خورشيد به آنان نميرسد) اين امر از آيات و معجزات خدا است. خدا هر كه را هدايت كند، او هدايت يافته است و هر كه را در گمراهى رها سازد، براى او دوست ارشاد كنندهاى نخواهى يافت. (17) اگر آنها را مىديدى تصور ميكردى كه آنها بيدارند در حالى كه خواب بودند و ما آنها را بسمت راست و چپ حركت ميداديم (پهلو به پهلو مىنموديم) و سگ آنها دو دست خود را در آستانه غار دراز كرده بود. اگر به آنان نزديك ميشدى، هراسان از آنها روى برگردانده و فرار ميكردى. (18) و بدينسان آنها را بيدار كرديم تا در ميان آنان سؤالاتى پيش آيد. يكى از آنان پرسيد: چه مدت زمانى در اينجا بوديد؟ گفتند: يك روز يا قسمتى از روز (بعد فكر كردند و) گفتند: پروردگارتان بمدت زمانى كه در اين غار توقف كرديد، داناتر است. پس يكى را با اين پولى كه همراه داريد بشهر بفرستيد تا ببيند كدام يك از غذاها پاكيزهتر است براى شما بياورد و بايستى مواظب باشد كه كسى را از كار شما آگاه نگرداند. (19) اگر بشما دست يابند، قطعا سنگسارتان خواهند كرد. يا شما را به آئين خودشان برميگردانند آن گاه روى سعادت و رستگارى هرگز نخواهيد ديد. (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 295