كسانى كه كافر شدند، اگر آنها را (از عذاب دوزخ) بترسانى و يا نترسانى براى آنان يكسانست و هرگز ايمان نمىآورند. (6) خدا بر دل و گوش آنان مهر زده و بر جلوى چشمشان پردهاى است و عذابى بس بزرگ براى آنان فراهم است. (7) از مردم كسانى هستند كه ميگويند: ما به خدا و روز آخرت ايمان آوردهايم در حالى كه ايمان نياوردهاند. (8) آنها ميخواهند (با اين گفتارشان) خدا و مؤمنين را فريب بدهند، ولى جز خودشان كسى را فريب نمىدهند- ولى نمىفهمند. (9) آنها دلى بيمار و ناباورى دارند و خدا بر بيمارى آنان مىافزايد و بسبب دروغ گفتنشان عذابى بس دردناك براى آنهاست. (10) وقتى به آنان گفته شد كه در زمين فساد برپا نكنيد، گفتند: جز اين نيست كه ما اصلاح كنندهايم. (11) آگاه باشيد آنها خودشان فسادكارند ولى نمىدانند. (12) و هنگامى كه به آنان ميگويند كه شما نيز مانند ساير مردم ايمان بياوريد، مىگويند: آيا ما نيز همانند مردم نادان ايمان بياوريم آگاه باشيد آنان خودشان نادانند ولى نمىدانند. (13) هنگامى كه مؤمنين را ملاقات مىكنند، مىگويند: ما ايمان آوردهايم و چون با شياطين خود خلوت مىكنند، مىگويند: ما با شما هستيم و مؤمنين را مسخره مىكنيم. (14) خدا آنها را استهزاء نموده و به آنان فرصت مىدهد تا در سركشى و طغيانشان بيشتر سرگردان شوند. (15) آنان كسانى هستند كه گمراهى را با هدايت معامله كردند و در اين معامله سودى نبردند و هدايت نيافتند. (16)