و آنها را هر كجا يافتيد، بقتل برسانيد و از آنجا كه شما را بيرون كردند (مكه) بيرونشان كنيد. فتنه انگيزى و توطئه چينى از كشتار بدتر است و با آنها در نزديكى مسجد الحرام جنگ نكنيد تا با شما (در جوار حرم) جنگ نكنند ولى اگر آنان با شما جنگيدند، بقتلشان برسانيد، زيرا مجازات كافران چنين است. (191) هر گاه (از مبارزه با اسلام) دست برداشتند، همانا خدا آمرزنده مهربانست. (192) با آنها پيكار كنيد تا (ريشه) فتنه و فساد بكلى قطع شود، دين و حاكميت خاص خدا گردد. پس اگر (از پيكار و بت پرستى) دست برداشتند (آنها را نكشيد) تجاوز جز بر ستمكاران روانيست. [1] (193) (رعايت و احترام) ماه حرام (و خوددارى از جنگ و جدال) در برابر (خوددارى كفار از جنگ در) ماه حرام است و هر چيز حرمت دار قابل قصاص است. هر كس بر شما تعدى و ستم روا داشت، همانند آن بر او تعدى كنيد و از خدا بترسيد (و زياده روى نكنيد) و بدانيد كه خدا همواره با پرهيزكاران است. [2] (194) در راه خدا انفاق كنيد و هرگز خود را با دست خود به مهلكه نيندازيد و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مىدارد. (195) حج واجب و حج عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. هر گاه در محاصره (دشمن) قرار گرفتيد، آنچه از قربانى فراهم شود (قربانى كنيد) و موى سرتان را نتراشيد تا قربانى بقربانگاه برسد و اگر كسى از شما بيمار بود و يا ناراحتى در سر داشت (و ناگزير شد كه موهاى سر خود را اصلاح كند) بايد بعوض آن، روزه بگيرد يا صدقه بدهد و يا گوسفندى را ذبح كند و چون تأمين يافتيد (حكم اينست) كسانى كه بعد از عمره حج را آغاز كنند، بايد آنچه مقدور است قربانى كنند و هر كسى بعلت تنگدستى نتواند، بايد سه روز در ايام حج و هفت روز بهنگام بازگشت روزه بگيرد. اين ده روز كامل است. البته اين حكم براى كسى است كه خانه و خانواده او نزديك مسجد الحرام نباشد. از خدا بترسيد و بدانيد كه مجازات خدا بسيار سخت و شديد است. (196) [1]- جهاد بر دو نوع است: جهاد اكبر و جهاد اصغر. جهاد اكبر عبارتست از: عمل بر خلاف اميال نفسانى و گذشت از مال دنيا در راه خدا و جهاد اصغر عبارتست از: جنگ كردن در راه خدا و اسلام و گذشت از جان براى رضاى خدا. [2]- جنگ از نظر اسلام در ماههاى ذيقعده، ذيحجه، محرم و رجب حرام است بويژه در جوار حرم و كعبه. احترام ماههاى حرام واجب شرعى است ولى در برابر كسانى كه احترام آن را رعايت نكنند بايد عمل مقابله بمثل نمود.