نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 31
حج در ماههاى معينى است. كسانى كه حج را بر خود فرض و واجب دانستند (بايد بدانند كه) آميزش با زنان و گناه كردن و جدال در حج به هيچ وجه جايز و روا نيست. هر عمل نيكى كه انجام دهيد، خدا از آن آگاه است. و توشه برگيريد كه بهترين توشه، همانا پرهيزكاريست. اى صاحبان عقل و بصيرت از من بترسيد. (197) گناهى بر شما نيست كه به هنگام حج از فضل و بخشش پروردگارتان بهره بگيريد. هنگامى كه از عرفات كوچ كرديد، خدا را در نزديك (كوه) مشعر الحرام ياد كنيد. او را ياد كنيد كه شما را هدايت فرمود در حالى كه پيش از آن در گمراهى بوديد. (198) سپس از همانجا كه مردم كوچ مىكنند كوچ كنيد و از خدا طلب آمرزش نمائيد، البته خدا آمرزنده مهربان است. (199) هنگامى كه عبادت (حج) خود را به پايان رسانديد، خدا را ياد كنيد همانا ياد كردن پدران خود بلكه از آنهم بيشتر. از مردم كسانى هستند كه مىگويند پروردگارا، براى ما در دنيا نيكى عطا فرما (و آخرت را فراموش مىنمايند) براى آنها در آخرت بهره و نصيبى نخواهد بود. (200) و گروهى از آنان مىگويند: پروردگارا، براى ما در دنيا و در آخرت نيكى عطا فرما و ما را از عذاب آتش محفوظ بدار. (201) آنان از آنچه كسب كردهاند بهره وافر دارند و خدا بسيار سريع الحساب است. (202)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 31