ترجمه قرآن - كاويانپور، احمد - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 300

و ما، در اين قرآن براى مردم از هر چيز مثلى آورديم و آدمى بيش از هر چيز ستيزه جوست. (54)
ظهور پيامبران مانع ايمان و طلب آمرزش مردم از پروردگارشان نبود مگر اينكه خواستند تا آئين مجازات خدا در مورد پيشينيان، شامل آنان نيز بشود يا عذابى كه در پيشرس آنهاست، آنها را فرا گيرد. (55)
ما پيامبران را جز براى بشارت (به مؤمنين) و اخطار (بر كافران) نمى‌فرستيم و كافران بيهوده تلاش ميكنند تا حق و حقيقت را پايمال كنند و آيات و اخطارهاى مرا شوخى مى‌پندارند. (56)
ستمكارتر از آن كس كيست كه به آيات پروردگارش پندش دهند و از آن روى برگرداند و كارهاى زشتى را كه قبلا انجام داده فراموش كند. ما بر دل آنان پوششى قرار داديم تا آن را نفهمند و در گوش آنها سنگينى نهاديم (تا حقايق را نشنوند) و اگر آنها را براه راست دعوت كنى، هرگز هدايت نمييابند. (57)
پروردگار تو بسيار آمرزنده و صاحب رحمت و بخشش است. اگر مردم را بكيفر اعمالشان گرفتار كند هر آينه در مجازاتشان شتاب ميورزد. ليكن براى آن، وقت معينى است. آن گاه غير از درگاه خدا پناهگاهى نخواهند يافت. (58)
و ما، مردم اين شهرها را بكيفر ظلمى كه بر خود روا داشتند، هلاكشان كرديم و براى هلاك آنها وقت معينى مقرر نموديم. (59)
(يا پيامبر) بخاطر بياور هنگامى را كه موسى به (يوشع) همسفر جوانش گفت: آن قدر خواهم رفت تا بمحل تلاقى دو دريا برسم اگر چه سالها طول بكشد. (60)
همين كه بمحل تلاقى دو دريا رسيدند، ماهى غذاى خويش را فراموش كردند، ماهى (بر اثر ريخته شدن آب وضوى يوشع بروى آن) براه افتاد و در دريا فرو رفت. (61)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 300

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست