نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 304
ذو القرنين گفت: اين كار بزرگ از رحمت پروردگار من است. هنگامى كه وعده پروردگارم فرا رسد، آن را با خاك يكسان قرار ميدهد و وعده پروردگار من بر حق است. (98) ما، در آن روز كافران را بحال خود واميگذاريم كه همانند امواج خروشان با هم درآميزند. آن گاه در صور دميده ميشود و ما همه آنها را جمع ميكنيم. (99) در آن روز جهنم را (بصورت وحشتناكى) بكافران نشان ميدهيم. (100) آن كسانى كه از ذكر من چشم پوشى كردند و نخواستند آن را بشنوند. (101) آيا كسانى كه كافر شدند، چنان مىپندارند كه بندگان (با ايمان) من، معبودى غير از من خواهند گرفت؟ البته ما، دوزخ را براى ورود كافران آماده كردهايم. (102) بگو، آيا شما را از وضع كسانى كه در عمل زيانكارترند، خبر دهم؟ (103) همان كسانى كه سعى و كوشش آنان در زندگى اين دنيا تباه گشته و پندارند كه رفتار و اعمال نيكو دارند. (104) همين دنيا طلبان هستند كه به آيات پروردگارشان كافر شدند و روز لقاء اللَّه را منكر گشتند. لذا تمام اعمال نيكشان باطل گشت و روز قيامت هيچ قدر و منزلتى نخواهند داشت. (105) جزاى آنان دوزخ است، بسبب آنكه كفر ورزيدند و آيات و فرستادگان ما را بمسخره گرفتند. (106) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهشتهاى فردوس جايگاه آنهاست. (107) در آن بهشت هميشگى خواهند بود و تمايلى بدگرگونى نخواهند داشت. (108) (يا پيامبر) بگو، اگر آب درياها براى نوشتن كلمات پروردگارم مركب شوند، پيش از آنكه كلمات پروردگارم تمام شود، آب درياها تمام خواهند شد هر چند درياى ديگرى بر آن بيفزايند (علم خدا پايانى ندارد). (109) بگو، من هم مثل شما انسانم (تنها فرقى كه با شما دارم اينست) كه به من وحى ميرسد. خداى شما خداى واحد است. هر كس به روز لقاء پروردگارش اميد دارد، بايد اعمال صالح انجام دهد و هيچگاه كسى را در پرستش پروردگارش شريك قرار ندهد (110)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 304