نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 319
بدينسان ما اخبار گذشته را براى تو بازگو ميكنيم و از جانب خود قرآن را به تو عطا كرديم. (99) هر كه از آن روى بر گرداند، روز قيامت بار سنگينى را بر دوش خواهد كشيد. (100) و در آن عذاب، هميشگى خواهد بود. روز قيامت تحمل بار سنگين براى آنها بسيار سخت و رنج آور است. (101) روزى كه (اسرافيل) در صور بدمد، آن روز مجرمين را با چشمان كبود (كه نشانه گنهكاريست) محشور ميسازيم. (102) آنان ميان خودشان آهسته بهم ميگويند: در دنيا ده روز بيشتر نبوديم (زندگى موقت دنيا را بزندگى ابدى آخرت ترجيح داديم). (103) ما بهتر ميدانيم كه آنها چه ميگويند داناترين آنها ميگويد: بيش از يك روز نبوديد. (104) و از تو درباره كوهها مىپرسند، بگو، پروردگار من (روز قيامت) آنها را از هم متلاشى و پراكنده ميسازد. (105) و آنها را با خاك يكسان خواهد نمود. (106) و در آن هيچگونه پستى و بلندى نخواهى ديد. (107) در آن روز همه، دعوت اسرافيل را كه قصورى در كار او نيست، مىپذيرند و كليه صداها از براى عظمت خداى رحمان خاموش ميگردد و از هيچكس جز صداى آهسته نخواهى شنيد. (108) در آن روز شفاعت هيچكس سودى نخواهد داشت مگر شفاعت كسى كه خداى رحمان به او رخصت شفاعت دهد و از سخنان او راضى باشد. (109) خدا آينده و گذشته مردم را بخوبى ميداند و آنان نمىتوانند بر علم خدا برترى جويند. (110) همه مخلوقات جهان در پيشگاه خداى زنده و جاويدان، خوار و زبونند. هر كه بار ظلم بر دوش كشيد، بىنصيب و زيانكار شد. (111) و هر كه اعمال صالح انجام داد و ايمان آورد از ظلم و گزند هراسى نخواهد داشت. (112) و بدينسان ما قرآن را بزبان فصيح عربى نازل كرديم و مجازات (اعمال زشت و قبيح) را كرارا در آن شرح داديم تا خداترس و پرهيزكار شوند يا تذكر و يادآورى براى آنان باشد. (113)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 319