نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 324
ما پيش از تو هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر اينكه به او وحى نموديم كه خدايى جز من نيست و تنها مرا پرستش كنيد. (25) (مشركان) گفتند كه خداى رحمان فرزندى از فرشتگان براى خويش اتخاذ كرده است. منزه است او، البته آنان بندگان گرامى خدا هستند. (26) (بندگان گرامى خدا) در گفتار بر او پيشى نميگيرند (و بدون اجازه او حكمى را از جانب خود صادر نميكنند) و تنها اوامر او را اطاعت مىنمايند. (27) خدا اعمال آينده و گذشته آنها را بخوبى ميداند و شفاعت نميكنند مگر براى كسى كه خدا راضى باشد كه در حق او شفاعت كنند باز در آن حال از خشم خدا پيوسته هراسانند (28) و اگر كسى از آنها بگويد كه من خدا هستم، مجازات او دوزخ است. ما ستمكاران را چنين مجازات ميكنيم. (29) آيا كافران نديدند كه آسمانها و زمين بند آمده بود (خشكسالى شده بود) ما آنها را بازگشوديم و از آب هر چيز زنده را آفريديم آيا باز هم ايمان نمىآورند؟ (30) ما كوهها را براى تعادل حركت زمين قرار داديم (تا مردم را از حركت سريع زمين حفظ كنيم) و بين آنها، راههاى وسيع پديد آورديم تا اينكه مردم راه يابند. (31) و آسمان را همانند سقفى محفوظ (و بدون ستون) قرار داديم ولى كافران از مشاهده نشانههاى آن روگردان هستند. (32) او خدايى است كه شب و روز و خورشيد و ماه را خلق كرد. همه آنها در چرخ فلك در حركتند. (33) و ما بهيچ كس پيش از تو عمر جاويدان نداديم (تا براى تو بدهيم) وقتى تو (كه محبوبترين بنده ما هستى) وفات خواهى يافت، آيا آنها (كه منتظر فوت تو هستند) تا ابد زنده خواهند ماند؟ (34) هر كسى طعم مرگ را خواهد چشيد و شما را (تا زنده هستيد) با شر و خير (با ناملايمات زندگى و مشكلات و نقصان مالى و جانى و افزايش نعمت و مال و فرزندان و آسايش زندگى و ساير موارد مختلف) مورد آزمايش قرار ميدهيم و همه شما بسوى ما بازگشت ميكنيد. (35)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 324