نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 349
(به آنان عتاب ميشود) آيا آيات مرا براى شما نخواندند و شما تكذيب كرديد و آنها را دروغ پنداشتيد؟ (105) ميگويند: پروردگارا، شقاوت بر ما غلبه كرد و ما جماعتى گمراه بوديم. (106) پروردگارا، ما را از اينجا خارج كن، اگر (دوباره بكفر) برگشتيم، آن گاه از ستمكاران خواهيم بود. (107) (عتاب ميرسد) دور شويد، حرف نزنيد (108) همين شما بوديد كه گمراهى از بندگان مرا كه ميگفتند: پروردگارا، ما ايمان آورديم، ما را بيامرز و بر ما لطف و مهربانى كن كه تو مهربانترين مهربانان هستى. (109) آن گاه شما آنان را مورد تمسخر قرار ميداديد تا آنجا كه مرا بكلى از ياد برديد و آنها را مسخره كرده و مىخنديديد. (110) من هم امروز براى مؤمنين بخاطر صبر و استقامتشان (در برابر آزار شما) پاداش نيكو ميدهم و همانان سعادتمند و رستگارند. (111) آن گاه خدا به كافران ميگويد: آيا ميدانيد كه در دنيا چند سال عمر كرديد؟ (112) آنها پاسخ ميدهند: يك روز يا قسمتى از روز، لطفا از فرشتگان حسابگر بپرس. (113) خطاب ميرسد: جز اندك مدتى در دنيا نمانديد اگر شما بدانيد. (114) آيا چنين پنداشتيد كه شما را بيهوده خلق كرديم و بسوى ما بازگشت نخواهيد كرد؟ (115) برتر و والاست خدايى كه شاه بر حق است. هيچ معبودى بجز خدا نيست. پروردگار عرش كريم است. (116) و هر كه با خدا معبود ديگرى بخواند كه او را حجتى نيست همانا حساب او نزد پروردگارش مىباشد و كافران هرگز رستگار نخواهند شد. (117) (يا پيامبر) بگو، پروردگارا، مرا بيامرز و به من رحم كن كه تو بهترين رحم كنندهاى. (118) سوره- 24- نور 64- آيه جزء- 18- مدنى 1366- كلمه سال- 19- بعثت 5658- حرف
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 349