نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 42
بعضى پيامبران را نسبت به بعض ديگر برترى بخشيديم. خدا با برخى از آنان سخن گفت و بعضى را درجاتى برتر داد و به عيسى بن مريم معجزات روشن عطا كرديم و او را به روح القدس نيرو بخشيديم و اگر خدا مىخواست بعد از اين پيامبران، نسلهاى بعدى را با آن همه دليل روشن كه از جانب خدا به دست آنان رسيده بود، با هم به جنگ و ستيز پرداختند. ولى اين امتها بودند كه با هم به جنگ و جدل برخاستند. برخى از آنان ايمان آوردند و بعضى ديگر كافر شدند. باز اگر خدا مىخواست آنها با يكديگر جنگ نمىكردند، ولى خدا آنچه را كه بخواهد انجام مىدهد. (253) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از آنچه به شما روزى دادهايم، بخشش كنيد پيش از آنكه روزى فرا رسد كه نه داد و ستدى در آن روز وجود دارد و نه دوستى و رفاقتى و نه شفاعتى و كافران همواره ستمكارند. (254) خداست كه جز او هيچ معبودى نيست. زنده و جاويدان است. خواب سبك و خواب سنگين او را فرا نمىگيرد. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همه متعلق به اوست. كيست كه در پيشگاه او جز به اذن وى شفاعت كند؟ آينده و گذشته همه را مىداند و كسى كه به علم وى احاطه ندارد جز به مقدارى كه او بخواهد. كرسى (فرمانروايى بزرگ) او آسمانها و زمين را در بر گرفته و نگهدارى آنها براى وى مشكل نيست و مقام اعلى و قدرت عظيم مخصوص اوست. (255) در دين اسلام هيچگونه اكراه و اشتباهى نيست زيرا كه راه راست از گمراهى و ايمان از كفر معلوم و مشخص شده است. پس كسى كه به طاغوت (پيشواى گمراه) كافر شود و به خدا ايمان بياورد، به حبل اللَّه (دستاويزى محكم) چنگ زده است كه گسستى در آن نيست و خدا شنواى داناست. (256)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 42