نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 43
خدا دوست و پشتيبان كسانى است كه ايمان آوردهاند و آنان را از تاريكىها بسوى روشنايى بيرون مىآورد و كسانى كه كافر شدند و ناسپاسى كردند، طاغوت حامى و دوست آنهاست و آنها را از روشنايى بسوى تاريكىها سوق ميدهد. آنها اهل آتشند و در آن هميشگى خواهند بود. (257) نديدى آن كسى را كه خدا به او فرمانروايى داده بود و او با ابراهيم درباره پروردگارش بحث و مجادله ميكرد. هنگامى كه ابراهيم گفت: پروردگار من آن خدايى است كه زنده مىكند و مىميراند. او گفت: منهم مىتوانم زنده كنم و بميرانم (سپس دستور داد دو نفر زندانى آوردند، يكى را بخشيد و ديگرى را بقتل رساند) ابراهيم گفت: پروردگار من خورشيد را از مشرق مىآورد، تو آن را از مغرب بياور. آن كافر مبهوت بماند و خدا ستمكاران را هرگز هدايت نمىكند. (258) يا نديدى آن كسى را كه از دهكدهاى گذر كرد، در حالى كه سقفهاى منازل فرو ريخته بودند. گفت: خدا چگونه مردگان اين دهكده را زنده خواهد كرد؟ (در اين هنگام) خدا او را يكصد سال ميراند و سپس زنده كرد و به او گفت: چقدر درنگ كردى؟ (چه مدت خوابيدى؟) گفت: يك روز يا قسمتى از روز. خدا گفت: نه بلكه يكصد سال درنگ كردى. به غذا و نوشيدنى خود نگاه كن و ببين كه هيچگونه تغييرى در آنها پيدا نشده است و نيز نگاهى به الاغت كن (كه چگونه از هم متلاشى شده است) و اين عمل بخاطر آن بود كه تو را عبرتى براى مردم قرار دهيم (آن گاه خدا فرمود:) حال نگاه به استخوانها كن كه چگونه آنها را جمع مىكنيم و بهم پيوند مىدهيم و بر آنها گوشت و پوست مىپوشانيم. هنگامى كه اين حقايق بر او روشن شد، گفت: اينك به يقين دانستم كه خدا بر هر كارى تواناست. (259)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 43