نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 430
مردم سبا در منطقه مسكونىشان در جنوب و شمال داراى دو رشته باغات ميوه بودند كه نشانه رحمت خدا به آنان بود گفتيم: از روزيهاى اعطايى پروردگارتان بخوريد و شكر نعمت او را بجاى آوريد كه شهرى بسيار نيكو و پروردگارى بس آمرزنده داريد. (15) و چون از فرمان حق روى برتافتند، سيل عظيم (ناشى از شكستن سد) براى هلاك آنان فرستاديم و باغاتشان را به باغاتى تبديل كرديم كه ميوههاى تلخ و بد طعم و شوره گز و اندكى درخت سدر داشت. (16) اين كيفر ناسپاسى آنان بود. آيا جز ناسپاسى را كيفر ميدهيم؟ (17) ما، ميان آنان و شهرهاى پر نعمت، آباديهاى نزديك بهم قرار داديم و رفت و آمد آنها را آسانتر نموديم و گفتيم: شبها و روزها در امن و امان بگرديد. (18) آنان (بجاى تشكر و سپاسگزارى) گفتند: پروردگارا، راههاى ما را دور و طولانى بگردان و (با اين درخواست) بخودشان ستم روا داشتند. ما (سر گذشت) آنها را واقعه عبرت انگيز (براى آيندگان) قرار داديم و آنها را متفرق و از هم دور ساختيم. مسلما در آن نشانههايى است براى هر صبر كننده شكر گزار. (19) و شيطان افكار غلط و تخيلات نادرستشان را براى آنان راست و درست جلوهگر ساخت و جز گروهى از مؤمنين، همه از شيطان پيروى كردند. (20) شيطان تسلطى بر مؤمنين ندارد (و مردم بخاطر مال دنيا پيرو او مىشوند) و شيطان را بر اين داشتيم تا كسى را كه به آخرت ايمان مىآورد از آن كسى كه در شك و ترديد بسر ميبرد با آزمايش، مشخص سازيم و پروردگار تو حافظ بر همه چيز است. (21) (يا پيامبر به مشركان) بگو، آنها را كه خدايان خود مىپنداريد، از آنها بخواهيد (تا احتياجات شما را بر طرف سازند) آنها در آسمانها و در زمين مالك ذرهاى نيستند و هيچگونه شركت و دخالتى در امر آفرينش ندارند و هيچگونه حمايتى نتوانند كرد. (22)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 430