نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 431
شفاعت كسى نزد خدا جز آنكه خدا براى او اذن شفاعت بدهد پذيرفته نيست و هيچ سودى بحال او نخواهد داشت. وقتى ترس از دل آنان بيرون رفت، آن گاه از آنان خواهند پرسيد: پروردگارتان (در دنيا به شما) چه گفت؟ جواب ميدهند: پروردگارمان حقيقت را گفت و او برتر و بزرگ است. (23) بگو، كيست كه شما را از آسمانها و زمين روزى ميدهد؟ بگو، خداست و بزودى معلوم شما خواهد شد كه آيا ما با اينكه شما در راه راست يا در گمراهى آشكار قرار گرفته است. (24) بگو هيچ گاه در مورد گناهان ما از شما بازخواست نخواهند كرد و از آنچه شما انجام ميدهيد از ما نخواهند پرسيد. (25) بگو، (روز قيامت) پروردگارمان همه ما را جمع ميكند آن گاه ميان ما بحق و عدالت داورى خواهد كرد كه او داور دانا و آگاه است. (26) بگو، آن چيزهايى را كه براى خدا، شريك قرار ميدهند. نشان دهيد (كه چه كارى انجام دادهاند) لكن خداست كه مقتدر و با حكمت است. (27) يا پيامبر، ما تو را جز اينكه مردم را (برحمت خدا بشارت دهى (و اميدوارشان سازى) و (از عذاب او) بترسانى برسالت نفرستاديم و لكن اكثر مردم از اين حقايق آگاه نيستند. (28) و ميگويند: اين وعده قيامتى كه شما ميدهيد، چه موقع خواهد بود اگر شما راست مىگوييد؟ (29) بگو، هنگام وعده شما روزيست كه نه ساعتى از آن تأخير ميكند و نه از آن پيشى ميگيرد. (30) و كافران مشرك گفتند: ما هرگز به اين قرآن و كتابهايى كه پيش از اين بودند ايمان نخواهيم آورد. (يا پيامبر) اگر ستمكاران را هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان نگهداشته شدهاند و با يكديگر جر و بحث ميكنند، ميديدى (بحال آنان تأسف ميخوردى) آنان كه زير دست و تابع بودند بآنان كه مستكبر بودند، خواهند گفت: اگر شما نبوديد هر آينه ما ايمان مىآورديم. (31)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 431