نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 441
(يا پيامبر) براى اين مردم از اهالى شهرى كه پيامبرانى براى آنها آمدند، مثل بزن. (13) هنگامى كه براى هدايت آنان دو رسول فرستاديم و اهالى شهر هر دوى آنها را مورد تكذيب قرار دادند. ما آن دو را با فرستاده سومى تقويت كرديم و گفتند ما براى هدايت شما فرستاده شدهايم. (14) اهالى گفتند: شما همانند ما بشرى بيش نيستيد و خداى رحمان كسانى را نفرستاده است و شما چيزى جز دروغ نميگوئيد. (15) رسولان گفتند: پروردگار ما بهتر مىداند كه ما براى هدايت شما فرستاده شدهايم. (16) و براى ما تكليفى جز ابلاغ آشكار نيست. (17) اهالى گفتند: ما آمدن شما را بفال بد گرفتيم (زيرا پس از آمدن شما قطرهاى باران نيامده و زراعت ما خشك شده است) اگر از اين كارتان دست برنداريد و برنگرديد، سنگسارتان خواهيم كرد و از ما عذابى دردناك به شما خواهد رسيد. (18) رسولان گفتند: (علت اصلى) ناكامى از خودتان است اگر بفهميد و متنبه شويد (چنان نيست) بلكه شما جماعتى مسرف و تجاوزكار هستيد. (19) مردى از دورترين نقطه شهر شتابان فرا رسيد و گفت: اى مردم، (از من بشنويد و) فرستادگان خدا را پيروى كنيد. (20) كسى را پيروى كنيد كه مزدى براى رسالت از شما نمىخواهد و آنها هدايت يافتهاند. (21) چرا بايد من خدايى كه مرا آفريده است پرستش نكنم؟ و (بدانيد كه) بازگشت همه شما بسوى اوست. (22) آيا بغير از او معبودى براى خود بگيرم كه اگر خداى رحمان براى من ضرر و زيانى بخواهد، شفاعت آنان دفع زيانى از من نخواهد كرد و نجاتم نتوانند داد. (23) آن گاه من واقعا در گمراهى آشكار قرار خواهم گرفت (24) البته من به پروردگار شما فرستادگان خدا ايمان آوردم. پس بشنويد (و شاهد باشيد). (25) (به اين مرد مؤمن) گفته شد: داخل بهشت شو او گفت: اى كاش قوم من ميدانستند. (26) (و آگاه مىشدند) كه پروردگارم مرا بخشيد و مرا از مكرمين و نيكوكاران قرار داد. (27)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 441