نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 443
و براى مردم دليل و عبرتى است كه ما، نسل و نياكان آنها را در كشتى پر و سنگين حمل كرديم. (41) و براى آنان همانند كشتى، وسائل ديگرى خلق كرديم كه سوار بشوند. (42) و اگر بخواهيم همه آنان را غرق ميكنيم و فريادرسى براى آنان پيدا نميشود و هرگز رهايى نمىيابند. (43) مگر رحمت ما، آنها را نجات بخشد و تا مدتى معين از نعمت زندگى برخوردار شوند. (44) و آن گاه بآنان خطاب مىشود كه از آينده و گذشته خود انديشه كنيد (و از اعمال ناشايست توبه نمائيد) تا مورد رحمت حق قرار گيريد. (45) هيچ آيهاى از آيات پروردگارشان براى آنان نيامد مگر آنكه از آن روى برگرداندند. (46) و هنگامى كه بآنان گفته شد كه از آنچه خدا براى شما روزى قرار داده، انفاق كنيد، كافران به مؤمنين گفتند: آيا كسى را اطعام كنيم كه اگر خدا مىخواست او را خودش اطعام ميكرد. شما جز در گمراهى آشكار نيستيد. (47) و مىگويند: اين وعده قيامتى كه شما مىدهيد، چه موقع خواهد بود اگر راست مىگوييد. (48) آنان انتظارى جز صداى مرگبار آسمانى را ندارند كه ناگهان آنها را فرا گيرد در حالى كه آنها مخالفت و خصومت ميورزند. (49) در آن حال فرصت سفارش و وصيت را نخواهند داشت و نمىتوانند نزد خانوادهشان برگردند. (50) و چون در صور دميده شود، همه سر از قبر برمىدارند و (جهت اجراى دستورات) بسوى پروردگارشان مىشتابند. (51) و خواهند گفت: واى بر ما، چه كسى ما را از آرامگاه ابدى خود برانگيخت؟ اين همان وعده خداى رحمان است و پيامبران حقيقت را براى ما مىگفتند. (52) اين قيام جز با يك صداى وحشتناك آسمانى نيست و آن گاه همه در پيشگاه ما حضور خواهند يافت. (53) در آن روز بكسى كوچكترين ستمى اعمال نميشود و شما غير از آنچه انجام مىداديد، جزائى نخواهيد يافت. (54)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 443