ترجمه قرآن - كاويانپور، احمد - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 449

و نسل او را پايدار نموديم. (77)
و نام نيك او را در ميان آيندگان باقى گذاشتيم. (78)
در هر دو جهان سلام بر نوح باد. (79)
ما نيكوكاران را چنين پاداش ميدهيم. (80)
او بحقيقت از بندگان باايمان ما بود. (81)
آن گاه سايرين را غرق كرديم. (82)
و ابراهيم از پيروان راستين او بود. (83)
هنگامى كه با قلبى پاك و سليم از جانب پروردگارش براى هدايت مردم آمد. (84)
آن گاه به پدرش و قومش گفت: شما چه چيزى را پرستش ميكنيد؟ (85)
آيا بجاى پرستش خدا معبودان كذايى را اختيار كرده‌ايد؟ (86)
پس درباره پروردگار جهانيان چگونه فكر ميكنيد؟ (87)
(ابراهيم تدبيرى انديشيد) آن گاه نظرى بستارگان آسمان انداخت. (88)
و گفت: من واقعا مريضم (و نميتوانم در جشن شما شركت كنم). (89)
مردم از اطراف ابراهيم پراكنده شدند (و او را تنها گذاشتند). (90)
آن گاه ابراهيم به بتخانه رفت (و بتها را مورد خطاب قرار داده) و گفت: شما چرا غذا نميخوريد؟ (91)
پس چرا حرف نميزنيد؟ (92)
سپس ضرباتى محكم (با تبر) بر فرق آنها كوفت (و جز بت بزرگ همه را خرد و نابود كرد). (93)
مردم متوجه شدند و با شتاب به سوى او روى آوردند. (94)
ابراهيم گفت: آيا آنچه را كه بدست خود تراش داديد آن را مورد پرستش و عبادت قرار ميدهيد؟ (95)
در صورتى كه شما و آنچه را كه ميسازيد، همه را خدا آفريده است. (96)
قوم او گفتند: كوره آتش درست كنيد تا او را در آتش بسوزانيم. (97)
نمروديان درباره ابراهيم مكر و حيله بكار بردند و ما هم آنها را خوار و ناكام ساختيم. (98)
ابراهيم گفت: من در اجراى امر پروردگارم (از اين ديار) ميروم و او مرا رهنمون خواهد بود. (99)
ابراهيم (دست بدعا برداشت و) گفت: پروردگارا، فرزندى صالح بمن عطا فرما. (100)
ما او را به پسرى بسيار متين و بردبار بشارت داديم. (101)
و چون بحد رشد و كمال رسيد، ابراهيم گفت: فرزندم، در خواب چنين ديدم كه تو را قربانى (راه خدا) كنم. پس بنگر در اين باره نظر تو چيست؟ اسماعيل گفت: اى پدر آنچه بر تو امر شده است انجام بده كه ان شاء اللَّه مرا از صبر كنندگان خواهى يافت. (102)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 449

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست