گفتيم: همگى از بهشت فرود آئيد. هر گاه هدايت و رهنمودى از جانب من براى شما آمد (پيروى كنيد) كسانى كه از آن رهنمود پيروى كنند، هيچ ترس و اندوهى براى آنان نخواهد بود. (38) ولى كسانى كه كفر بورزند و آيات ما را دروغ پندارند همانان اهل آتشند و در آن آتش هميشگى خواهند بود (39) اى بنى اسرائيل، نعمتهايى را كه بر شما بخشيدهام بخاطر بياوريد و بعهدى كه با من بستهايد وفا كنيد تا بعهد شما وفا كنم و تنها از من بترسيد. (40) و به آنچه (قرآن) نازل كردهام كه تصديق كننده كتب آسمانى شما نيز ميباشد، ايمان بياوريد و نخستين كسانى نباشيد كه منكر آن مىشوند، آيات مرا ببهاى ناچيزى نفروشيد و تنها از من بترسيد. (41) هرگز حق را با باطل نپوشانيد (و حقايق را وارونه جلوه ندهيد) وقتى كه شما حق و حقيقت را مىدانيد و مىشناسيد آن را كتمان نكنيد. (42) نماز برپا داريد و زكات بدهيد و با ركوع كنندگان ركوع نمائيد. (43) آيا مردم را به نيكوكارى و بخشش امر مىكنيد و خودتان را فراموش مىنمائيد؟ (و عمل نمىكنيد) و حال آنكه شما كتاب مىخوانيد پس چرا عاقلانه فكر نمىكنيد؟ (44) با صبر و نماز از خدا يارى بخواهيد. بحقيقت نماز بسيار سنگين است البته نه براى افراد خاشع و خداترس. (45) (افراد خاشع) كسانى هستند كه بملاقات پروردگارشان باور دارند و اينكه بسوى او بازگشت خواهند كرد. (46) اى بنى اسرائيل، نعمتهايى را كه بر شما بخشيدهام بخاطر بياوريد و اينكه شما را بر جهانيان برترى بخشيدم [1] (47) بترسيد از روزى كه در آن روز نه كسى بحال ديگرى سودى بخشد و نه از وى شفاعتى پذيرفته گردد و نه مالى (در قبال رهايى از عذاب) از او گرفته شود و نه كمكى به آنان خواهد رسيد. (48) [1]- خداى تعالى اكثر پيامبران را از بنى اسرائيل انتخاب نمود و قوم يعقوب (ع) را بر اهل جهان (مردم آن عصر و زمانه) فضيلت بخشيد. قوم يهود داراى يك مليت و يك زبان و دوازده تيره مختلف ميباشند.