نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 1
[ترجمه سورهها] سوره فاتحه (1) سوره فاتحه [11]* (مكى/ مدنى) 7 آيه به نام خداوند بخشنده بخشاينده 2 سپاس، خداوند، پروردگار جهانيان را. 3 آن بخشنده [1] بخشاينده [2]. 4 مالك [3] روز پاداش و كيفر [4]. 5 تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىجوييم. 6 راه راست را به ما بنماى [5]. 7 راه آنان كه به نعمت پروردهاى؛ كه نه بر ايشان خشم آوردهاى و نه گمراهاند. [6] [11]*. فاتحه: آغاز. (1، 2). رحمان: بخشنده/ رحيم: بخشاينده- بديع الزمان فروزانفر، فرهنگ تازى به پارسى، تهران، 1319 ش. چاپ دبيرخانه فرهنگستان، وزارت فرهنگ، ج 1، ص 350 و 351. [3]. در چاپ اوّل، «خداوند» را در اين آيه به معنى «مالك» و «دارنده» به كار برده بودم كه در متون قديم هم به همين معنى آمده است؛ احمد جام مىنويسد: «در هر خروار بار، تعبيهاى كرده كه هيچ كس نداند، مگر خداوند آن بار ...»- دكتر حسن انورى، فرهنگ بزرگ سخن، نشر سخن، تهران، 1381، ذيل خداوند./ «خداوند» دست كم داراى سه معناى پادشاه، دارنده و خداست [پدر امير معزّى هنگام سفارش فرزند خود به ملكشاه سلجوقى مىگويد: «او را به خدا و به خداوند سپردم»]، من در اين ترجمه، در سراسر قرآن الله را، خداوند و اله را، خدا ترجمه كردهام. [4]. برابر كلمه «دين»- كه كلمهاى مشترك ميان فارسى و سامى است- در اينجا «جزا» ست به معنى پاداش و پادافراه، هر دو با هم. (- فرهنگ تازى به پارسى، تهران، ص 250) «پادافراه» امروز مهجور است، كيفر به جاى آن نهادم. «سزا» هم مىتوان نهاد. [5]. يا: «ما را به راه راست، استوار بدار» چنانكه در تفسيرها آمده است. [6]. براى آهنگينتر بودن، آيه واپسين سوره فاتحه را در متن، همان گونه كه خوانديد، آوردم و ترجمه دقيق چنين است: راه آنان كه به ايشان نعمت دادى كه آنها نه مورد خشم قرار گرفتهاند و نه گمراهاند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودی جلد : 1 صفحه : 1