نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 168
144 فرمود: اى موسى! بىگمان من با پيامهايم و با سخنم تو را بر مردم برگزيدهام پس آنچه به تو دادهام بگير و از سپاسگزاران باش! 145 و براى او در «الواح» (تورات) در هر زمينه پندى و براى هر چيز تفصيلى نوشتيم؛ پس (گفتيم) آن را با توانمندى [1] بستان و به قوم خود فرمان ده تا نيكوترين آن را برگزينند؛ به زودى سراى نافرمانان را به شما نشان خواهم داد. 146 به زودى كسانى را كه در زمين ناحق گردنفرازى مىورزند از نشانههاى خود روگردان خواهم كرد و هر نشانهاى ببينند بدان ايمان نخواهند آورد؛ و اگر راه درست [2] را ببينند آن را راه (خويش) نخواهند گزيد و چون كژراهه را ببينند آن را راه (خود) برخواهند گزيد؛ اين از آن روست كه آنان نشانههاى ما را دروغ شمردند و از آن غافل بودند. 147 و كردار كسانى كه آيات ما و ديدار جهان واپسين را دروغ شمردند تباه شد؛ آيا جز براى آنچه مىكردند كيفر مىبينند؟ 148 و قوم موسى در نبود او، از زيورهاى (زراندود) خود گوسالهاى ساختند، پيكرى كه بانگى داشت، آيا نديدند كه با آنان سخن نمىگويد و راهى به آنان نمىنمايد؟ آن را (به پرستش) گرفتند و ستمكار بودند. 149 و چون به پشيمانى افتادند [3] و دريافتند [4] كه به راستى گمراه شدهاند گفتند اگر خداوند بر ما بخشايش نياورد و ما را نيامرزد بىگمان از زيانكاران خواهيم بود. [1]. يا با تلاش [2]. رشد: در لغت به معنى راهدانى است- (فرهنگ تازى به پارسى، ص 354) ولى در اينجا معنى مناسب، راست يا درست است. [3]. سقط فى ايديهم: افتاده شد در دستهاى ايشان يعنى نيك پشيمان شدند از بهر آنك (- آنكه) هر كه پشيمان شود از غم دست خود را بگزد گويى دهان وى در دست (اش) افتاد.- لسان التنزيل، ص 178. [4]. در اصل: ديدند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 168