نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 190
21 پروردگارشان آنان را به بخشايش و خشنودى از سوى خويش و بوستانهايى كه ايشان را در آنها نعمتى پايدار است [1] نويد مىدهد. 22 در حالى كه هماره در آن جاودانند؛ بىگمان خداوند است كه پاداشى سترگ نزد اوست. 23 اى مؤمنان! پدران و برادرانتان را دوست مگيريد اگر كفر را بر ايمان برگزينند و كسانى از شما كه آنها را دوست بگيرند ستمگرند. [2] 24 بگو اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و همسرانتان و دودمانتان و دارايىهايى كه [3] به دست آوردهايد و تجارتى كه از كساد آن بيم داريد و خانههايى كه مىپسنديد از خداوند و پيامبرش و جهاد در راه او نزد شما دوستداشتنىتر است پس چشم به راه باشيد تا خداوند امر (عذاب) خود را (در ميان) آورد و خداوند گروه نافرمانان را راهنمايى نمىكند. 25 بىگمان خداوند در نبردهايى بسيار و در روز (جنگ) «حنين» شما را يارى كرده است؛ هنگامى كه فزونيتان شما را به غرور واداشت اما هيچ سودى براى شما نداشت و زمين با گستردگيش بر شما تنگ شد سپس با پشت كردن (به دشمن) [4] واپس گريختيد. 26 آنگاه خداوند آرامش خويش را بر پيامبر خود و بر مؤمنان فرو فرستاد و سپاهيانى را كه آنان را نمىديديد؛ فرود آورد و كافران را به عذاب افكند و آن، كيفر كافران است. [1]. در اصل: نعمتى پايدار براى آنان است. [2]. در اصل: و هر كس از شما، آنها را دوست بگيرد، آنانند كه ستمگرند. [3]. ضمير «ها» در «اقترفتموها» ترجمه نشد زيرا در سياق زبان فارسى، آوردن آن، از فصاحت كلام مىكاست، همچنان كه در عربى، نياوردن آن. [4]. در اصل: پشتكنان، به عقب گريختيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 190