ترجمه قرآن - گرمارودى، سيد على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 390

36 آنگاه چون موسى نشانه‌هاى روشن ما را براى آنان آورد، گفتند: اين جز جادويى برساخته نيست و ما در ميان نياكان خويش چنين چيزى را نشنيده‌ايم.
37 و موسى گفت: پروردگار من بهتر مى‌داند چه كسى از نزد او رهنمود آورده است و سرانجام (نيك) اين سراى از آن كيست؛ بى‌گمان ستمكاران رستگار نخواهند شد.
38 و فرعون گفت: اى سركردگان! من خدايى جز خويشتن براى شما نمى‌شناسم پس اى هامان! براى من آجر بساز [1] و كاخى (بلند) برايم برآور شايد من به خداى موسى آگاهى يابم و من او را از دروغگويان مى‌پندارم.
39 و او و سپاهيانش در آن سرزمين به ناراستى گردنكشى ورزيدند و پنداشتند كه به سوى ما بازگردانده نمى‌شوند.
40 بنابراين او و سپاهيانش را فرو گرفتيم و به دريا افكنديم پس بنگر كه سرانجام ستمكاران چگونه بود.
41 و آنان را (به كيفر كفرشان) پيشوايانى كرديم [2] كه (مردم را) به سوى آتش دوزخ فرا مى‌خوانند و روز رستخيز يارى نخواهند شد.
42 و در اين جهان، لعنتى بدرقه آنان كرديم [3] و در روز رستخيز، آنان از زشت چهرگانند.
43 و بى‌گمان پس از آنكه نسل‌هاى نخستين را از ميان برداشتيم به موسى كتاب داديم كه روشنگرى‌ها و رهنمود و بخشايشى براى مردم بود باشد كه پند گيرند.

[1]. در اصل: آتشى بر گل برافروز.
[2]. مؤلف الميزان، ذيل همين آيه، نظر آنان را كه در اينجا جعلنا [- كرديم‌] را براى جلوگيرى از شبهه جبر، «خوانديم» تفسير كرده‌اند، رد مى‌كند و مى‌گويد با سياق آيات بعد، همخوانى ندارد؛ و اضافه مى‌كند كه چون اين امر، براى كيفر آنان است، ديگر جبر نيست.
[3]. اتباع: در رسيدن و در رسانيدن و منه الاتباع فى الكلام مثل حسن بسن؛ و واپس كردن و حواله كردن چيزى را با كسى- فرهنگ مصادر اللغة، ص 27.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : گرمارودى، سيد على جلد : 1 صفحه : 390

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست