(10) و كسانى كه كفر ورزيده و آيات ما را تكذيب كردهاند، اهل جهنّم خواهند بود. (11) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد، آن گاه كه قومى خواستند دست [تجاوز] به سوى شما دراز كنند، ولى [خدا] دستشان را از شما باز داشت؛ و از خدا پروا كنيد؛ و مؤمنان بايد فقط بر خدا توكّل كنند. (12) و همانا خدا از بنى اسرائيل پيمان گرفت، و از آنان دوازده سرپرست برانگيختيم، و خدا گفت: من با شما هستم. اگر نماز را برپا داريد و زكات بدهيد و به پيامبران من ايمان بياوريد و آنان را يارى كنيد و به خدا قرضى نيكو بدهيد، البته بدىهايتان را از شما مىزدايم و شما را به باغهايى درمىآورم كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است. پس هر كس از شما بعد از اين كفر ورزد، قطعا راه راست را گم كرده است. (13) پس آنان را به سبب پيمانشكنىشان لعنت كرديم و دلهايشان را سخت گردانيديم. آنان كلمات [الهى] را از جاهاى خود تغيير مىدادند، و بخشى از آنچه را كه بدان تذكّر داده شده بودند فراموش كردند (ناديده گرفتند). و تو پيوسته بر خيانتى از آنان آگاه مىشوى، مگر عدّه كمى از آنان [كه اهل خيانت نيستند]. پس، از آنان درگذر و چشمپوشى كن. بىگمان، خدا نيكوكاران را دوست مىدارد.