(32) بدين سبب بر بنى اسرائيل نوشتيم كه هركس شخصى را بىآنكه كسى را كشته باشد يا فسادى در زمين كرده باشد بكشد، مثل اين است كه همه مردم را كشته است؛ و هركس شخصى را زنده بدارد، مثل اين است كه همه مردم را زنده داشته است؛ و قطعا پيامبران ما با معجزهها به سوى بنى اسرائيل آمدند، امّا بسيارى از آنان، پس از آن، در زمين اسرافكار شدند. (33) جز اين نيست كه مجازات كسانى كه با خدا و پيامبر او به جنگ برمىخيزند و در زمين به فساد مىكوشند، اين است كه كشته شوند، يا آنان را به دار بزنند، يا دست و پايشان برخلاف يكديگر بريده شود، يا از آن سرزمين تبعيد گردند. اين در دنيا براى آنان مايه رسوايى است و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت؛ (34) مگر كسانى كه پيش از اينكه شما بر آنان دست يابيد توبه كنند، پس بدانيد كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (35) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا پروا بداريد، و وسيله [تقرّب] به او را طلب كنيد، و در راه او به جهاد پردازيد، باشد كه ظفرمند گرديد. (36) كسانى كه كفر ورزيدهاند، اگر همه آنچه در زمين است براى آنان باشد، و مثل آن را با آن داشته باشند تا به وسيله آن، خود را از عذاب روز قيامت رهايى بخشند، قطعا از آنان قبول نمىشود و عذابى دردناك خواهند داشت.