(37) مىخواهند از آتش بيرون بيايند، درحالىكه از آن بيرون آمدنى نيستند، و براى آنان عذابى پايدار خواهد بود. (38) و مرد و زن دزد را به كيفر آنچه مرتكب شدهاند، دستشان را به عنوان عقوبتى از جانب خدا قطع كنيد؛ و خدا عزّتمند و حكيم است. (39) پس هركس بعد از ستمى كه كرده است توبه كند و به صلاح آيد، خدا توبه او را مىپذيرد. به يقين، خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (40) آيا ندانستهاى كه فرمانروايى آسمانها و زمين مختصّ خداست، هركه را بخواهد عذاب مىكند و هركه را بخواهد مىآمرزد؟ و خدا بر هر چيزى تواناست. (41) اى پيامبر، مبادا رفتار كسانى كه در كفر شتاب مىورزند تو را غمگين كند؛ چه آنان كه به زبان گفتند: ايمان آورديم، درحالىكه قلبشان ايمان نياورده است، و چه آنان كه يهودىاند و بسيار به سخنان دروغ گوش فرا مىدهند، و در برابر قومى ديگر (يهود خيبر) كه نزد تو نيامدهاند، كاملا گوش به فرمانند. آنان (يهوديان) كلمات را از جاى خود تغيير مىدهند و مىگويند: اگر [از طرف پيامبر] اين [حكم] به شما داده شد، آن را بپذيريد، و اگر داده نشد، از آن دورى كنيد. و هركسى را كه خدا [به سبب گناهانش] گمراهى او را بخواهد، هرگز براى او در برابر خدا اختيار چيزى نخواهى داشت. اينان كسانىاند كه خدا نخواسته است دلهايشان را پاكيزه كند. در دنيا براى آنان رسوايى و در آخرت برايشان عذابى بزرگ خواهد بود.