(46) و از پى اين پيامبران، عيسى پسر مريم را فرستاديم، درحالىكه تورات را كه پيش از او بود تصديق مىكرد؛ و انجيل را به او داديم، كه در آن هدايت و نورى بود و تورات را كه پيش از آن بود تصديق مىكرد، و رهنمود و پندى بود براى تقواپيشگان. (47) و اهل انجيل بايد به آنچه خدا در آن نازل كرده است حكم كنند؛ و كسانى كه به آنچه خدا نازل كرده است حكم نكنند، خود نافرمانند. (48) و ما اين كتاب (قرآن) را به حقّ به سوى تو نازل كرديم، در حاليكه كتابهاى [آسمانى] پيش از خود را تصديق مىكند و نگهبان و ناظر بر آنهاست؛ پس ميان آنان براساس آنچه خدا نازل كرده است حكم كن، و از هوسهايشان پيروى مكن كه از آن حقّى كه براى تو آمده است منحرف شوى. براى هريك از شما [امّتها] آيين و راه روشنى قرار دادهايم. و اگر خدا مىخواست شما را يك امّت قرار مىداد، ولى [چنين نكرد] تا در آنچه به شما داده است امتحانتان كند؛ پس به سوى خوبىها سبقت گيريد. بازگشت همه شما فقط به سوى خداست، آنگاه شما را از آنچه در آن اختلاف مىكرديد با خبر خواهد ساخت. (49) و اينكه ميان آنان برطبق آنچه خدا نازل كرده است حكم كن، و از هوسهايشان پيروى مكن و از آنان برحذر باش؛ مبادا تو را از برخى از آنچه خدا به سوى تو نازل كرده است منحرف كنند. پس اگر [به حكم تو] پشت كردند، بدان كه خدا مىخواهد آنان را به كيفر بعضى از گناهانشان مجازات كند، و قطعا بسيارى از مردم نافرمانند. (50) پس آيا حكم جاهليّت را مىطلبند؟ و براى مردمى كه اهل يقيناند، حكم چه كسى از حكم خدا نيكوتر است؟