سوره انعام به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) ستايش از آن خداست؛ همان كسى كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكىها و روشنى را پديد آورد؛ پس [از اين همه نشانهها] آنان كه كفر ورزيدهاند، با پروردگار خود [غير او را] برابر مىكنند. (2) اوست كسى كه شما را از گل آفريد، سپس اجلى مقرر كرد، و اجلى كه تعيين شده است نزد اوست؛ باز هم شما [در معاد] ترديد مىكنيد. (3) و اوست خدا در آسمانها و در زمين؛ نهان و آشكار شما را مىداند، و آنچه را به دست مىآوريد [نيز] مىداند. (4) و هيچ آيتى از آيات پروردگارشان برايشان نمىآيد مگر اينكه از آن رويگردانند. (5) در نتيجه حق را هنگامى كه برايشان آمد تكذيب كردند، ولى به زودى خبرهاى آنچه مسخرهاش مىكردند به آنان خواهد رسيد. (6) آيا نديدهاند كه پيش از آنان چقدر نسلها را هلاك كرديم كه در زمين امكاناتى به آنها داده بوديم كه آن امكانات را به شما ندادهايم، و باران را پىدرپى بر آنان فرستاديم، و نهرها را از زير پايشان جارى ساختيم، پس آنها را به سبب گناهانشان هلاك كرديم و پس از آنان نسلهاى ديگرى پديد آورديم؟ (7) و اگر نوشتهاى را در كاغذى بر تو نازل مىكرديم و آن را با دستهاى خود لمس مىكردند، آنان كه كفر ورزيدهاند مىگفتند: اين جز سحرى آشكار نيست. (8) و گفتند: چرا فرشتهاى بر او نازل نشده است [تا با وى همكارى كند]؟ و اگر فرشتهاى مىفرستاديم، كار تمام مىشد (همه هلاك مىشدند) و به آنان مهلت داده نمىشد.