(9) و اگر او را فرشته قرار مىداديم، وى را به صورت مردى در مىآورديم [تا او را ببينند، آنگاه مىگفتند: ما در فرشته بودن او شك داريم،] در نتيجه آنچه را كه آنان [بر خود] مشتبه مىسازند بر آنان مشتبه مىساختيم. (10) بىترديد پيامبرانى هم كه پيش از تو بودند استهزا شدند، پس آن عذابى كه مسخرهاش مىكردند، كسانى را كه پيامبران را به استهزا مىگرفتند فراگرفت. (11) بگو: در زمين سير كنيد، سپس بنگريد كه عاقبت تكذيب كنندگان چگونه بود؟ (12) بگو: آنچه در آسمانها و زمين است از آن كيست؟ بگو: از آن خداست. او رحمت را بر خود مقرّر كرده است. يقينا شما را در روز قيامت كه شكّى در آن نيست جمع خواهد كرد. كسانى كه [سرمايه فطرت] خود را از دست دادهاند، به همين علّت ايمان نمىآورند. (13) و آنچه در شب و روز آرام مىگيرد از آن اوست، و اوست كه شنوا و داناست. (14) بگو: آيا جز خدا را كه پديد آورنده آسمانها و زمين است به سرپرستى خود برگيرم، درحالىكه اوست كه طعام مىدهد و طعام داده نمىشود؟ بگو: من مأمورم كه اوّلين كسى باشم كه تسليم [خدا] شده است، و [خدا به من فرمان داده است كه:] هرگز از مشركان مباش. (15) بگو: من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از عذاب روزى بزرگ مىترسم. (16) هركس در آن روز عذاب از او گردانده شود، قطعا خدا به او رحم كرده است، و اين است آن كاميابى آشكار. (17) و اگر خدا محنتى به تو برساند، جز او هيچ برطرفكنندهاى براى آن نيست؛ و اگر خيرى به تو برساند، [كسى نمىتواند مانع آن شود، زيرا] او بر هر چيزى تواناست. (18) و اوست كه بر بندگان خود غالب است، و اوست آن حكيم آگاه.