سوره اعراف به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) الف. لام. ميم. صاد. (2) [اين] كتابى است كه به سوى تو نازل شده است تا به وسيله آن [به گنهكاران] اخطار كنى، و تذكّرى باشد براى مؤمنان؛ پس مبادا از آن دلتنگ شوى. (3) آنچه را كه از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل شده است پيروى كنيد، و از معبودانى جز او پيروى نكنيد. چه اندك متذكّر مىشويد! (4) و چه بسيار شهرهايى كه [مردم] آنها را هلاك كرديم، و عذاب ما درحالىكه به خواب شبانه رفته يا در خواب نيمروز بودند، به سراغشان آمد. (5) پس هنگامى كه عذاب ما به سراغشان آمد، سخنشان جز اين نبود كه گفتند: راستى ما ستمكار بوديم. (6) پس بىترديد، از آنان كه [پيامبرانى] به سويشان فرستاديم و [نيز] از پيامبران [در قيامت] سؤال خواهيم كرد. (7) و بىگمان، [آنچه را انجام دادهاند،] آگاهانه براى آنان باز خواهيم گفت، و ما هرگز غايب نبودهايم. (8) و سنجش [اعمال] در آن روز حقّ است. پس كسانى كه اعمال سنجيده شده آنان سنگين باشد، خود ظفرمند خواهند بود. (9) و كسانى كه اعمال سنجيده شده آنان سبك باشد، اينان كسانىاند كه چون به آيات ما ستم مىكردند، [سرمايه هستى] خود را از دست دادهاند. (10) و همانا ما شما را در [بهرهگيرى از] زمين قدرت عمل بخشيديم و در آن براى شما اسباب معيشت فراهم ساختيم، [ولى] شما چه اندك سپاسگزارى مىكنيد. (11) و همانا ما شما را آفريديم، سپس به شما صورت بخشيديم، آنگاه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد. پس همه سجده كردند، جز ابليس كه از سجدهكنندگان نبود.