(23) گفتند: پروردگارا، ما به خود ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، قطعا از زيانكاران خواهيم بود. (24) [خدا] گفت: فروشويد، كه بعضى از شما دشمن بعضى ديگريد، و براى شما در زمين تا چندى قرارگاه و بهرهمندى خواهد بود. (25) [و] گفت: در زمين زندگى مىكنيد و در آن مىميريد و [روز قيامت] از آن بيرون آورده مىشويد. (26) اى فرزندان آدم، همانا ما لباسى كه شرمگاههاى شما را مىپوشاند و [نيز] لباس زينت را بر شما نازل كرديم، و لباس تقواست كه [از هر لباسى] بهتر است. اين از آيات خداست؛ باشد، كه متذكّر شوند. (27) اى فرزندان آدم، مبادا شيطان شما را فريب دهد؛ چنان كه پدر و مادرتان را از آن باغ بيرون كرد، درحالىكه لباسهايشان را از آنان برمىكند، تا شرمگاههايشان را به آنان نشان دهد. همانا او و كسانش شما را از جايى كه آنها را نمىبينيد، مىبينند. به يقين، ما شياطين را سرپرست كسانى قرار دادهايم كه ايمان نمىآورند. (28) و هنگامى كه كار بسيار زشتى انجام مىدهند، مىگويند: پدرانمان را بر آن يافتيم، و خدا ما را به آن فرمان داده است. بگو: قطعا خدا به كار زشت فرمان نمىدهد؛ آيا چيزى را كه نمىدانيد بر خدا مىبنديد؟ (29) بگو: پروردگارم به عدالت فرمان داده است. و روى [دل] خود را در هر عبادتى مستقيم، [به سوى او] داريد، و خدا را درحالىكه عبادت را براى او خالص كردهايد بخوانيد. همانگونه كه اوّل بار شما را آفريد، دوباره برمىگرديد (زنده مىشويد). (30) گروهى را هدايت كرده، و گروهى [نيز] گمراهى بر آنان ثابت شده است، زيرا آنان شياطين را به جاى خدا سرپرست خود گرفتهاند و مىپندارند كه رهيافتهاند.