(31) اى فرزندان آدم، لباس زينت خود را در هر عبادتى برگيريد، و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد كه او اسرافكاران را دوست نمىدارد. (32) بگو: چه كسى زينت خدا را كه براى بندگانش پديد آورده، و [نيز] عطاهاى دلپذير او را حرام كرده است؟ بگو: آنها در زندگى دنيا براى كسانى است كه ايمان آوردهاند، درحالىكه روز قيامت مختصّ [آنان] خواهد بود. اين گونه، آيات را براى مردمى كه آگاهى دارند تفصيل مىدهيم. (33) بگو: پروردگار من فقط كارهاى بسيار زشت را- آشكارشان و پنهانشان- و [نيز] گناه و ستم به ناحق را حرام كرده است، و اينكه چيزى را شريك خدا قرار دهيد كه دليلى بر آن نازل نكرده است، و اينكه چيزى را كه نمىدانيد به خدا نسبت دهيد. (34) و براى هر امّتى اجلى است؛ پس هنگامى كه اجلشان فرارسيد، نه لحظهاى باز پس مىمانند و نه پيش مىافتند. (35) اى فرزندان آدم، هرگاه پيامبرانى از خودتان به سوى شما بيايند كه آيات مرا برايتان بازگو كنند، هركس [از شما] تقوا پيشه كند و به صلاح گرايد، نه ترسى بر آنان خواهد بود و نه غمگين مىشوند. (36) و كسانى كه آيات ما را تكذيب كنند و در برابر آنها تكبّر ورزند، اهل آتش خواهند بود كه در آن جاودانه مىمانند. (37) پس كيست ستمكارتر از آنكس كه بر خدا دروغ بندد يا آيات او را تكذيب كند؟ اينان نصيبشان از آنچه برايشان مقرّر شده است به آنان خواهد رسيد، تا وقتى كه فرستادگان ما بيايند كه جانشان را بگيرند، [به آنان] مىگويند: كجايند معبودانى كه جز خدا مىخوانديد؟ مىگويند: از ما ناپديد شدهاند؛ و به زيان خود گواهى مىدهند كه كافر بودهاند.