(38) [خدا] مىگويد: در ميان امّتهايى از جنّ و انس كه پيش از شما درگذشتند، به آتش درآييد. هر بار امّتى داخل مىشود، امّت هم مسلك خود را لعنت مىكند؛ تا چون همگى در آتش به هم ملحق شوند، پيروان درباره پيشوايانشان مىگويند: پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، پس عذابشان را از آتش دو چندان كن. [خدا] مىگويد: براى هركدام، عذاب دو چندان است ولى شما نمىدانيد. (39) و پيشوايان به پيروانشان مىگويند: پس شما هيچ برترى بر ما نداريد. اينك به سزاى آنچه مرتكب مىشديد اين عذاب را بچشيد. (40) قطعا كسانى كه آيات ما را تكذيب كرده و در برابر آنها تكبّر ورزيدهاند، درهاى آسمان براى آنان گشوده نمىشود، و به بهشت در نمىآيند مگر اينكه شتر در سوراخ سوزن داخل شود؛ و مجرمان را اينگونه كيفر مىدهيم. (41) براى آنان از جهنّم بسترى و بر بالايشان پوششهايى [از آتش] است، و ستمكاران را اينگونه سزا مىدهيم. (42) و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند- هيچكس را جز به قدر وسعش تكليف نمىكنيم- اينان اهل بهشتند كه در آن جاودانه خواهند بود. (43) و هر كينهاى را كه در سينههايشان بوده است برمىكنيم، درحالىكه از زير قصرهايشان نهرها روان است، و مىگويند: ستايش مختصّ خداست كه ما را به اين [نيكبختى] هدايت كرد، و اگر خدا ما را هدايت نكرده بود امكان نداشت [به آن] راه يابيم. بىترديد، فرستادگان پروردگارمان حقّ را آوردند. و به آنان ندا داده مىشود كه اين بهشت در برابر آنچه انجام مىداديد به شما واگذار شده است.