(44) و بهشتيان، دوزخيان را ندا مىكنند كه: ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود درست يافتيم؛ آيا شما هم آنچه را پروردگارتان [از عذاب] وعده داده بود درست يافتيد؟ مىگويند: آرى. پس اعلام كنندهاى ميانشان اعلام مىكند كه لعنت خدا بر ستمكاران باد؛ (45) همانان كه [مردم را] از راه خدا باز مىدارند و كجى آن را مىخواهند، در حالى كه آخرت را انكار مىكنند. (46) و ميان بهشت و دوزخ حايلى است، و بر بلندىهاى آن مردانى هستند كه هر كدام [از بهشتيان و دوزخيان] را از سيمايشان مىشناسند؛ و بهشتيان را ندا مىكنند كه سلام بر شما باد. اين در حالى است كه آنان هنوز به بهشت در نيامدهاند، ولى اميد آن را دارند. (47) و هنگامى كه چشمانشان به سوى دوزخيان گردانده شود، مىگويند: پروردگارا، ما را با مردم ستمكار قرار مده. (48) و اهل آن بلندىها (اعراف)، مردمى را كه آنان را از سيمايشان مىشناسند ندا مىكنند و مىگويند: جمعيّت شما و آن همه گردنكشى كه مىكرديد كارى برايتان نساخت. (49) آيا اينانند همان كسانى كه شما سوگند ياد مىكرديد كه خدا آنان را به رحمتى نايل نخواهد كرد؟ [اينك به آنان گفته مىشود:] به بهشت درآييد كه نه ترسى بر شماست و نه اندوهگين مىشويد. (50) و دوزخيان، بهشتيان را ندا مىكنند كه قدرى از آن آب يا از آنچه خدا به شما عطا كرده است بر ما فروريزيد. [بهشتيان] مىگويند: خدا اين دو را بر كافران حرام كرده است. (51) همانان كه دين خود را سرگرمى و بازيچه گرفتند، و زندگى دنيا فريبشان داد. پس امروز ما آنان را از ياد مىبريم؛ چنان كه آنان ديدار امروزشان را از ياد برده بودند و آيات ما را انكار مىكردند.