(68) پيامهاى پروردگارم را به شما مىرسانم، و براى شما خيرخواهى امينم. (69) آيا [مرا تكذيب مىكنيد، و] در شگفتيد از اينكه توسّط مردى از شما، پيامى بيداركننده از جانب پروردگارتان براى شما آمده است تا شما را [از كيفر خدا] بيم دهد؟ و ياد كنيد زمانى را كه [خدا] شما را پس از قوم نوح جانشين [آنان] كرد و در خلقت بر تنومندى شما افزود، پس نعمتهاى خدا را ياد كنيد، باشد كه ظفرمند شويد. (70) گفتند: آيا به سوى ما آمدهاى كه تنها خدا را بپرستيم و آنچه را پدرانمان مىپرستيدند واگذاريم؟ اگر راست مىگويى، آنچه را كه ما را بدان تهديد مىكنى براى ما بياور. (71) گفت: قطعا پليدى [كفر] و خشمى از پروردگارتان بر شما واقع شده است. آيا درباره اسمهايى [بىمسمّى] كه شما و پدرانتان [براى بتها] نهادهايد، و خدا هيچ دليلى [بر حقانيّت] آنها نازل نكرده است با من مجادله مىكنيد؟ پس منتظر [عذاب] باشيد كه من هم با شما از منتظرانم. (72) پس او و كسانى را كه با وى بودند، به رحمتى از جانب خود نجات داديم، و دنباله كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند و مؤمن نبودند قطع كرديم. (73) و به سوى قوم ثمود، برادرشان صالح را [فرستاديم]. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست. بىترديد، براى شما از جانب پروردگارتان دليلى روشن آمده است. اين ناقه خداست كه معجزهاى براى شماست. آن را بگذاريد در زمين خدا بچرد، و هيچ گونه آزارى به آن نرسانيد كه عذابى دردناك شما را فرو گيرد.