(58) و زمين مرغوب [و آماده]، گياهش به اذن پروردگارش [مرغوب] مىرويد، ولى زمين نامرغوب [گياهش] جز به سختى و كندى نمىرويد. اين گونه، آيات را براى مردمى كه سپاسگزارى مىكنند، گوناگون بيان مىكنيم. (59) همانا ما نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد، كه براى شما معبودى جز او نيست. [اگر بر شرك اصرار ورزيد،] به راستى من از عذاب روزى بزرگ بر شما مىترسم. (60) سران قوم او گفتند: به راستى ما تو را در گمراهى آشكارى مىبينيم. (61) گفت: اى قوم من، هيچ گونه گمراهى در من نيست، بلكه من فرستادهاى از جانب پروردگار جهانيانم. (62) پيامهاى پروردگارم را به شما مىرسانم و خيرخواه شما هستم، و از خدا چيزهايى مىدانم كه شما نمىدانيد. (63) آيا [مرا تكذيب مىكنيد، و] در شگفتيد از اينكه توسّط مردى از شما، پيامى بيدار كننده از جانب پروردگارتان براى شما آمده است تا شما را [از كيفر خدا] بيم دهد و تا تقوا پيشه كنيد، و شايد مورد رحمت [خدا] قرار گيريد؟ (64) پس او را تكذيب كردند، و ما او و كسانى را كه با وى در كشتى بودند نجات داديم، و كسانى را كه آيات ما را دروغ شمردند غرق كرديم. به راستى آنان قومى كوردل بودند. (65) و به سوى قوم عاد، برادرشان هود را [فرستاديم]. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست. پس آيا تقوا پيشه نمىكنيد؟ (66) كسانى از سران قومش كه كافر بودند، گفتند: به راستى ما تو را در سفاهتى [عجيب] مىبينيم، و قطعا تو را از دروغگويان مىدانيم. (67) گفت: اى قوم من، هيچ گونه سفاهتى در من نيست، بلكه من فرستادهاى از جانب پروردگار جهانيانم.