(156) و براى ما در اين دنيا و در آخرت خوبى مقرّر كن، كه ما به سوى تو بازگشتهايم. [خدا] گفت: من عذابم را به هركه بخواهم مىرسانم، و رحمتم همه چيز را فراگرفته است؛ پس به زودى آن را براى كسانى كه تقوا پيشه مىكنند و زكات مىدهند و كسانى كه به آيات ما ايمان مىآورند، مقرّر خواهم داشت. (157) همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده، كه [وصف] او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مىيابند، پيروى مىكنند؛ [همو كه] آنان را به كارهاى پسنديده وادار مىكند و از كارهاى ناپسند باز مىدارد، و چيزهاى دلپذير را برايشان حلال و چيزهاى نامطبوع را بر آنان حرام مىسازد، و تكليفهاى سنگين و قيد و بندهايى را كه بر آنان بوده است از ايشان برمىدارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند و از وى دفاع كردند و ياريش نمودند و از نورى كه با او نازل شده است پيروى كردند، اينان خود ظفرمند خواهند بود. (158) بگو: اى مردم، بىشك، من فرستاده خدا به سوى همه شما هستم؛ آن خدايى كه حاكميّت آسمانها و زمين مختصّ اوست. هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مىكند و مىميراند؛ پس به خدا و فرستاده او، آن پيامبر درس نخواندهاى كه به خدا و كلمات او ايمان دارد بگرويد و از او پيروى كنيد، باشد كه هدايت يابيد. (159) و از قوم موسى گروهى بودند كه [مردم را] به وسيله حق هدايت مىكردند، و به وسيله آن به عدالت رفتار مىنمودند.